Γράφει η LAURENCE BOONE*
Πηγή: zawya.com/ Project Syndicate
Η ΕΕ εργάζεται τώρα για να ολοκληρώσει ακόμη περισσότερες πρωτοβουλίες που θα τη βοηθήσουν να διατηρήσει το προβάδισμά της στην πράσινη τεχνολογία
ΠΑΡΙΣΙ – Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει επί του παρόντος δύο κύριες προκλήσεις: την επίτευξη της πράσινης μετάβασης και την άσκηση οικονομικής ηγεσίας. Και οι δύο είναι υπαρξιακής φύσης. Όπως η πράσινη μετάβαση είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία του πλανήτη από τον οποίο εξαρτάται η επιβίωσή μας, η οικονομική ηγεσία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του δημοκρατικού, φιλικού προς το περιβάλλον, βασισμένου στην αγορά μοντέλου που στηρίζει τον τρόπο ζωής μας. Η οικονομική πολιτεία προσφέρει ένα μέσο αντιμετώπισης και των δύο προκλήσεων.
Για τους Ευρωπαίους, η άσκηση του οικονομικού κράτους θα απαιτήσει ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Έχουμε συνηθίσει να είμαστε μια οικονομική υπερδύναμη, αλλά ακόμα μαθαίνουμε να ασκούμε πολιτική εξουσία. Στην πραγματικότητα, η ΕΕ απέφευγε πάντα να σκέφτεται με όρους οικονομικού κράτους. Η ανάπτυξή του καθοδηγήθηκε από το εμπόριο και υποστηρίχθηκε από μια συνεχώς εξελισσόμενη αλλά τελικά προβλέψιμη διεθνή οικονομική τάξη βασισμένη σε κανόνες.
Όμως ο κόσμος έχει αλλάξει. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και ειδικά τα τελευταία χρόνια, μια σειρά από κραδασμούς από την πανδημία του COVID-19 έως την πλήρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία – έχουν επισημάνει τα τρωτά σημεία που μπορεί να προκύψουν από την αλληλεξάρτηση. Ως αποτέλεσμα, η ΕΕ έχει υποστεί μια «γεωπολιτική αφύπνιση», με τα κράτη μέλη να αναγνωρίζουν πλέον την ανάγκη για μεγαλύτερη κυριαρχία για να διασφαλίσουν την ασφάλειά τους, όχι μόνο σε ό,τι αφορά την άμυνα, αλλά και όσον αφορά την οικονομία και, ευρύτερα, το όραμα της Ευρώπης. του κόσμου.
Εδώ έρχεται η οικονομική πολιτεία. Πρέπει να σχεδιάσουμε οικονομικές πολιτικές που να ενισχύουν το καθεστώς της ΕΕ ως κυρίαρχης δύναμης ικανής να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του οικονομικού, κοινωνικού και περιβαλλοντικού της μοντέλου και να προβάλει τις αξίες της πέρα από τα σύνορά της. Μια τέτοια στρατηγική πρέπει να οικοδομηθεί σε τέσσερις πυλώνες.
Το πρώτο είναι μια ευρωπαϊκή βιομηχανική στρατηγική. Η ΕΕ έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στον τομέα αυτό τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες. Όσον αφορά την ενέργεια, για παράδειγμα, η ΕΕ έχει υιοθετήσει το σχέδιο Fit for 55, ένα ολοκληρωμένο πακέτο πολιτικής με στόχο τη μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 και την επίτευξη των καθαρών μηδενικών εκπομπών έως το 2050.
Επιπλέον, η ΕΕ επιδιώκει να μεταρρυθμίσει την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας της για να επιτύχει πιο ευέλικτη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με χαμηλές εκπομπές άνθρακα. Και εμβαθύνει τις εσωτερικές διασυνδέσεις για να εξασφαλίσει τον ευρωπαϊκό ενεργειακό εφοδιασμό, μειώνοντας έτσι την εξάρτηση από ξένες εισαγωγές ενέργειας και από ορυκτά καύσιμα.
Η ΕΕ εργάζεται τώρα για να ολοκληρώσει ακόμη περισσότερες πρωτοβουλίες που θα τη βοηθήσουν να διατηρήσει το προβάδισμά της στην πράσινη τεχνολογία. Για παράδειγμα, γίνονται προσπάθειες για τον εξορθολογισμό και την επιτάχυνση των σχετικών διοικητικών διαδικασιών, όπως ο έλεγχος αδειών και κρατικών ενισχύσεων. Το Net-Zero Industry Act, που προτάθηκε πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ταυτόχρονα, η Γαλλία υποστηρίζει πρωτοβουλίες που θα ενίσχυαν στρατηγικούς τομείς, ιδίως αυτούς που συνδέονται με την ψηφιακή και την ενεργειακή μετάβαση. Για παράδειγμα, ο Ευρωπαϊκός νόμος για τα τσιπ και ο νόμος περί κρίσιμων πρώτων υλών στοχεύουν στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής παραγωγής βασικών εξαρτημάτων στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού τεχνολογίας. Η Ευρώπη πρέπει επίσης να επιταχύνει την πρόοδο στην παραγωγή μπαταριών, η οποία είναι απαραίτητη για την επίτευξη ουδετερότητας άνθρακα.
Ο δεύτερος πυλώνας ενός ευρωπαϊκού οικονομικού κράτους απαιτεί την ενίσχυση της εσωτερικής μας αγοράς και των εμπορικών μας σχέσεων με τον υπόλοιπο κόσμο. Ήδη, η ΕΕ επεκτείνει την εργαλειοθήκη της για την προστασία των εγχώριων επιχειρήσεων, με μέτρα που συνδέονται, για παράδειγμα, με την ασφάλεια δεδομένων και τις υποδομές ζωτικής σημασίας. Ταυτόχρονα, η ΕΕ αξιοποιεί το μέγεθός της για να εξασφαλίσει την αμοιβαιότητα από τους εταίρους της. Καμία εταιρεία τρίτης χώρας δεν μπορεί να υποβάλει προσφορά για δημόσιο διαγωνισμό στην ΕΕ εάν η χώρα καταγωγής της δεν ανοίξει παρόμοιους διαγωνισμούς σε ευρωπαϊκές εταιρείες.
Η ΕΕ αντιμετωπίζει επίσης τον οικονομικό καταναγκασμό και τις πρακτικές που στρεβλώνουν την αγορά. Το Μέσο κατά του Καταναγκασμού, επί του οποίου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο κατέληξαν πρόσφατα σε τελική πολιτική συμφωνία, θα επιτρέψει στην ΕΕ να ανταποκριθεί στις οικονομικές τακτικές ισχυρών όπλων των αντιπάλων. Ομοίως, ο κανονισμός επενδυτικού ελέγχου, που εγκρίθηκε το 2019, επιτρέπει στην ΕΕ να εμποδίζει την ξένη ιδιοκτησία ή εξαγορές στρατηγικών εταιρειών.
Ο τρίτος πυλώνας είναι η προβολή των προτύπων και των φιλοδοξιών μας πέρα από την Ευρώπη. Για το σκοπό αυτό, η ΕΕ έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη προσπάθεια να ενισχύσει την επιρροή της σε πολυμερείς φορείς και να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για να διατηρήσει αυτούς τους οργανισμούς εστιασμένους στους πρωταρχικούς τους στόχους και να προωθήσει μεταρρυθμίσεις διακυβέρνησης όπου χρειάζεται.
Επιπλέον, με μέτρα όπως ο μηχανισμός προσαρμογής των συνόρων άνθρακα και ο κανονισμός για προϊόντα χωρίς αποψίλωση των δασών, η ΕΕ διασφαλίζει ότι τα αγαθά που εισάγει πληρούν τα διεθνή και (συχνά αυστηρότερα) ευρωπαϊκά περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα. Και κατά τη διαπραγμάτευση εμπορικών συμφωνιών, η ΕΕ εργάζεται για να συμβιβάσει τρία κριτήρια: περιβαλλοντική βιωσιμότητα, ευρωπαϊκά στρατηγικά συμφέροντα και δίκαιη ισορροπία παραχωρήσεων.
Ο τελικός πυλώνας μιας στρατηγικής για την ευρωπαϊκή οικονομική πολιτεία είναι η χρήση «επιθετικών» μέσων για την αποτροπή κακόβουλων ενεργειών από τρίτες χώρες. Αυτό, φυσικά, περιλαμβάνει οικονομικές και χρηματοοικονομικές κυρώσεις, οι οποίες αναπτύχθηκαν γρήγορα και εφαρμόστηκαν εκτενώς από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε τον πλήρη πόλεμο της εναντίον της Ουκρανίας. Αλλά η εμπορική πολιτική γενικότερα θα πρέπει επίσης να ευθυγραμμιστεί με τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής.
Η ΕΕ εφαρμόζει ελέγχους εξαγωγών σε αγαθά διπλής χρήσης εδώ και αρκετό καιρό και θα συνεχίσει να το κάνει, συντονίζοντας τις προσπάθειές της σε πολυμερές επίπεδο. Αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα. Εν μέσω της βαθύτερης σινο-αμερικανικής έντασης, η ΕΕ πρέπει να επιλέξει μεταξύ της πλήρους τεχνολογικής αποσύνδεσης και της ενίσχυσης των ελέγχων των εξαγωγών. Η Γαλλία ζητά μια συζήτηση σε ολόκληρη την ΕΕ σχετικά με το ποιες τεχνολογίες δεν είναι διατεθειμένη να εξάγει.
Ας είμαστε σαφείς: η Ευρώπη δεν επιδιώκει να καθιερωθεί ως γεωοικονομική δύναμη σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Αντίθετα, επιδιώκουμε να διασφαλίσουμε ότι θα παραμείνουμε στον έλεγχο της δικής μας πολιτικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής και κοινωνικής τροχιάς. Ακόμη και αν συμφιλιωθούμε με την ανάγκη να ασκήσουμε περισσότερη δύναμη, δεν θα αποκηρύξουμε τη διαφάνεια που είναι κεντρικής σημασίας για το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Ως αποτέλεσμα, η διεθνής μας επιρροή θα αυξηθεί μόνο και θα είμαστε σε θέση να παίξουμε ταυτόχρονα το σύνθετο παιχνίδι που έχει γίνει η γεωπολιτική και να οδηγήσουμε τον κόσμο στη δράση για το κλίμα.
*Η Laurence Boone είναι υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις.
δείτε το άρθρο εδώ : https://www.zawya.com/en/opinion/economic-insights/economic-statecraft-for-the-green-transition-kv8sj47s