Κατόπιν της από 06.02.2024 συνεντεύξεων του Ρώσου προέδρου Βλαδιμήρου Πούτιν υπό του Αμερικανού δημοσιογράφου Τάκερ Κάρλσον, άρθρο ανεφύη προσφάτως στην Wall Street Journal, αποκαλύπτοντος όρους ειρηνευτικής συμφωνίας προς υπογραφή μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας -δοθέντος πως αρχικές αποκαλύψεις περί τούτου εγένοντο υπό του ιδίου του προέδρου Πούτιν, ως και του Ολεκσέι Αρέστοβιτς, πρώην συμβούλου και νυν αντιπολιτευομένου του Ουκρανού προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι στις επικείμενες εκλογές της 31.03.2024-, μέχρις ότου παρενεβλήθη το αποτρέψαν την ευόδωση αυτής Ν.Α.Τ.Ο.
Εν τοις πράγμασι, η παρέμβαση ήταν του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, προκειμένου όπως οι διαπραγματεύσεις ανατραπούν και παροτρυνθεί ο πρόεδρος Ζελένσκι να συνεχίσει στην οδό του πολέμου, μεθ’οιουδήποτε κόστους (!), υποσχόμενος στον τελευταίο την άνευ όρων στήριξη του Ν.Α.Τ.Ο. Οι σφαγές στην Μπούτσα (01.08.2022-20.05.2023) απετέλεσαν τον καταλύτη, ώστε η Δύση να συνεχίσει την οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας, προς αποφυγή και της συνθηκολογήσεως αυτής. Δια του ανωτέρω δημοσιεύματος, μανθάνομε, ότι τα εμπλεκόμενα μέρη συνεζήτησαν περί των ακολούθων όρων:
- H Ουκρανία μπορούσε να καταστεί μέλος της Ε.Ε., ουχί, όμως, να προσχωρήσει σε συμμαχικά στρατιωτικά σχήματα, όπως το Ν.Α.Τ.Ο. Δηλαδή, η ουδετερότης της χώρας μπορούσε να καταστεί δυνατή, δια της εντάξεώς αυτής στην Ε.Ε.!
- Εξ όλων των εδαφών υπό κατοχή, μόνον η Κριμαία θα παρέμενε υπό τον άνευ όρων έλεγχο της Ρωσίας. Η μοίρα των Δημοκρατιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ (Ντονμπάς) επρόκειτο να συζητηθεί μεταξύ αμφοτέρων των ηγετών των χωρών στο απώτερο μέλλον. Σε ότι αφορά τα λοιπά εδάφη που κατελήφθησαν υπό της Ρωσίας από της 24.02.2022 -όπως οι πέραν των ανωτέρω Δημοκρατιών που εψήφισαν, την 23-27.09.2022, υπέρ της εντάξεως αυτών στην Ρωσία (Ζαπορίζια και Χερσώνα)-, η W.S.J. ουδέν αναφέρει, ωστόσο, κατά διαμεσολαβητές διαρκουσών των ανωτέρω επαφών, η Μόσχα εδέχθη ν’αποσύρει τα στρατεύματα αυτής και να τα θέσει υπό το Κίεβο.
- Απαγόρευση της αποστολής όπλων στην Ουκρανία, έως και στρατευμάτων, είτε από πλευράς Δύσεως, είτε από πλευράς Ρωσίας.
- Ο ουκρανικός Στρατός έδει να μειωθεί σε αριθμό ανδρών ουχί άνωθι των 85.000 στρατιωτών, 342 αρμάτων μάχης και 519 τεμαχίων πυροβόλων όπλων (artillery). Ωστόσο, η Ουκρανία εζήτει την διατήρηση του ανωτέρω εμψύχου και αψύχου δυναμικού σε 250.000 άνδρες, 800 άρματα μάχης και 1.900 τεμάχια πυροβόλων όπλων. Οι διαπραγματεύσεις περί των ανωτέρω θεμάτων επρόκειτο όπως συνεχισθούν.
- Η ρωσική γλώσσα (!), πρώτιστος παράγων αναφλέξεως της κρίσεως, την 23.02.2014, από πλευράς Ρωσοφώνων, εκ της καταλύσεως του Νόμου Kivalov-Kolesnichenko υπ’αρ. 5029/03.07.2012, έδει να χρησιμοποιείται επί ίσοις όροις στις δημόσιες συναλλαγές, όπερ δεν έτυχε της συμφώνου γνώμης της Ουκρανίας, καίτοι ο πλέον ανώδυνος συγκριτικώς μετά των ανωτέρω όρος. Διά ποίον λόγο; Στην Ελβετία, η ομιλία της Γερμανικής, Γαλλικής, Ιταλικής κ.ο.κ. δεν αποτελούν παράγοντα διακυβεύσεως της Ελβετικής Ομοσπονδίας, παρά τουναντίον.
- H Ρωσία φέρεται μη επιθυμούσα το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (Δ.Π.Δ.) να διεξάγει έρευνα επί υποθέσεων Εγκλημάτων Πολέμου στην Ουκρανία, όπερ η τελευταία δεν εδέχθη. Ωστόσο, επί προσφυγής ταύτης της Ουκρανίας ενώπιον του εν λόγω δικαστηρίου στην Χάγη, η Ρωσία εδικαίωθη, του Δ.Π.Δ. αποφανθέντος, ότι, εν αντιθέσει προς τους ισχυρισμούς του Κιέβου, η Ρωσία δεν προέβη στην διάπραξη γενοκτονίας, ως ορίζεται αύτη υπό της Συμβάσεως περί Προλήψεως και Καταστολής της Γενοκτονίας (Απόφαση Γ.Σ./Ο.Η.Ε. 260 A (III)/09.12.1948), ενώ εκκρεμεί αίτημα της Ρωσίας περί ερεύνης περί της υπό του Κίεβου διαπραχθείσας γενοκτονίας μεταξύ 23.02.2014 και 24.02.2022.
- Περαιτέρω, η Ρωσία εζήτει την άρση πάντων των κυρώσεων εκατέρωθεν, ενώ η Ουκρανία δεν συναινούσε παρά στην άρση ορισμένων εξ αυτών. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις επί του θέματος επρόκειτο να συνεχισθούν.
- Περί της ασφαλείας της Ουκρανίας, εγγυήτριες θα ήσαν μεταξύ άλλων και κυρίως οι Η.Π.Α., η Μεγ. Βρετανία, η Κίνα, η Γαλλία και η Ρωσία. Στην περίπτωση παραβιάσεως της εν λόγω συνθήκης, οι ανωτέρω χώρες θα ήσαν υπεύθυνες περί της αμύνης υπέρ της Ουκρανίας. Εξ ετέρας, όσον η συνθήκη αύτη εξακολουθούσε να είναι εν ισχύι, οι εγγυήτριες Δυνάμεις υποχρεούντο «να θέσουν τέρμα στις λοιπές διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες που θα ήσαν ασύμβατες μετά της μονίμου ουδετερότης της Ουκρανίας», περιλαμβανομένης πάσης διμερούς υποσχέσεως περί στρατιωτικής βοηθείας. Οι εν προκειμένω διεθνείς εγγυήσεις περί ασφαλείας δεν θα εφηρμόζοντο στην περίπτωση της Κριμαίας και της Σεβαστουπόλεως, εδαφών υπό ρωσική κυριαρχία.
- Επίσης, μεταξύ των εγγυητριών, η Ρωσία ήθελε να περιλάβει και την Λευκορωσία, η δε Ουκρανία την Τουρκία.
- Τέλος, εν τη περιπτώσει επιθέσεως κατά τη Ουκρανίας, ετέθη από ρωσικής πλευράς άπασες οι εγγυήτριες Δυνάμεις να προστρέξουν σε απάντηση αυτής, στο οποίον η Ουκρανία αντετάχθη, καθ’ότι εξυπακούετο κατ’αυτήν, ότι ένα τέτοιο σενάριο «θα εσήμαινε, ότι τοιαύτη κοινή απάντηση θα εδίδετο μόνον άπαξ και ο επιτιθέμενος ήταν η Ρωσία». Στην περίπτωση επιθέσεως κατ’αυτής, η Ουκρανία προέτεινε το κλείσιμο του εθνικού εναερίου χώρου αυτής, εις τρόπον ώστε οι εγγυήτριες Δυνάμεις να θέσουν σ’εφαρμογή ζώνη απαγορεύσεως εναέριας κυκλοφορίας προς παροχή όπλων. Η Ρωσία δεν απεδέχθη την εν λόγω πρόταση.
Οι διαπραγματεύσεις εσυνεχίσθησαν μέχρις Ιουνίου 2022, κυρίως μέσω τηλεδιασκέψεων. Η W.S.J. αναφέρει πως εσταμάτησαν τη πρωτοβουλία της Ουκρανίας, εκτιμούσα τότε εαυτήν ικανή ν’ανακτήσει τον έλεγχο των συνόρων της των από της αποσχίσεως αυτής από της Ρωσίας το 1991: «Εν κατακλείδι, ουδεμία συμφωνία υπεγράφη. (…), οι στρατιωτικές επιτυχίες της Ουκρανίας εβελτιώθησαν και η Δύση εφοδίασε το Κίεβο με όπλα σε στήριξη τούτου». Η Μόσχα απήντησε στο ανωτέρω φύλλο, ότι οι διαπραγματεύσεις διεκόπησαν υπό του Κιέβου κατόπιν εντολής εκ Λονδίνου και πως κατόπιν της τροπής αυτής, δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως βάση δια νέες διαπραγματεύσεις. Και το αναμεταδόσαντα το ανωτέρω δημοσίευμα γαλλικό πολιτικοστρατηγικό κέντρο αναλύσεων Stratpol επισημαίνει: «Οι εν λόγω προτάσεις μπορούσαν να τύχουν αισίας εκβάσεως, καθίσταται, όμως, πρόδηλο, ότι η Δύση δεν επεθύμει ειρήνη, παρά έπραξε παν ει δυνατόν δια την παράταση του πολέμου».
Το πάζλ δένει με έτερο πρόσφατο αποκαλυπτικό αμερικανικό δημοσίευμα των New York Times, περί πολέμου στο πεδίο των μυστικών πληροφοριών και δη πως η C.I.A. βοήθησε κρυφίως το Κίεβο να διεξάγει πόλεμο κατά του προέδρου Πούτιν, του πολέμου τούτου αρχινήσαντος ήδη εν έτει 2014, ήτοι όταν η μόλις ανελθούσα πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου κατέλυσε τον ανωτέρω Νόμο Kivalov-Kolesnichenko υπ’αρ. 5029/03.07.2012. Την επαύριον της 23.02.2014, όταν ανεκλήθη ο εν λόγω νόμος, εγένετο το πρώτο τηλεφώνημα μεταξύ C.I.A. και Ουκρανίας
Συγκεκριμένα (ένθ’ανωτ.), κάπου στην Ουκρανία, τη ολοσχερή χρηματοδοτήσει της C.I.A., υπόγειο καταφύγιο παρακολουθεί ρωσικούς δορυφόρους (κατασκοπείας) και συνομιλίες μεταξύ Ρώσων αξιωματικών στην αντίπερα πλευρά, αποτελέσαν εφαλτήριο να καταστούν οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες η πλέον υπολογίσιμη βάση των αμερικανικών δια την υπονόμευση του Κρεμλίνου. Αυτά απεκάλυψε ο Ουκρανός στρατηγός Serhii Dvoretskiy σε επιτόπια συνέντευξή του. Η συνεργασία αύτη ξεκίνησε προ 10ετίας, ήτοι προτού ξεσπάσει ο πόλεμος (2014). Δύο έτη αργότερα (2016), ξεκίνησαν, τη αιγίδι ελιτίστικης παραστρατιωτικής ομάδος της C.I.A. γνωστής ως Ground Department, γυμνάσια, εν’όψει συγκροτήσεως ομάδος κομάντο ονόματι Μονάδα 2245. Άπαξ και εγένετο η εισβολή, οι υπηρεσίες των εκπαιδευθέντων Ουκρανών απέβησαν κρίσιμες. Άνευ τούτων, η αντίσταση κατά των Ρώσων θα ήταν ανέφικτος, εσχολίασε ο επί κεφαλής του πρακτορείου εγχώριων μυστικών πληροφοριών S.B.U. Ivan Bakanov. Έως και την 22.02.2024, επεσκέφθη κρυφίως την Ουκρανία ο διοικητής της C.I.A. William J. Burns. Μετάσχουσα των λόγω επαφών υπήρξε και η βρετανική MI6. Από του 2015, ιδρύθησαν οι ουκρανικές στρατιωτικές πληροφορίες ονόματι HUR, υπό τον στρατηγό Valeriy Kondratiuk, συλλέγουσες δεδομένα και έξωθεν της χώρας, της Ρωσίας περιλαμβανομένης, τυγχάνουσες της στηρίξεως της C.I.A. από του 2016. Τ’ανωνέρω επυροδότησαν την έναρξη ενός σκιερού ουκρανορωσικού πολέμου μεταξύ μυστικών υπηρεσιών (κομάντο κ.α.). Την 24.02.2022, εγένετο η εισβολή.
Οι ανωτέρω ουκρανορωσικές διαπραγματεύσεις επεβεβαιώθησαν τότε και δια του Ουκρανού διαμεσολαβητού David Arakhamia, τούτου διακειμένου, εκ της ρωσικής υπέρ αυτών στάσεως, ενθαρρυντικώς, αποκαλύψαντος περαιτέρω την ρωσική πρόταση περί διεξαγωγής επί του θέματος ουκρανικού δημοψηφίσματος, οπότε οι διαπραγματεύσεις θα εσυνεχίζοντο εάν και εφ’όσον ο ουκρανικός Λαός απέρριπτε την εκδοχή ουδετεροποιήσεως της Ουκρανίας.
Και ενώ η Μεγ. Βρετανία μεταξύ άλλων Κρατών-Μελών της Ε.Ε. αντετάχθη στο ενδεχόμενο του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν ν’αποσταλεί έμψυχο δυναμικό στο μέτωπο, ο Γερμανός καγκελάριος Olaf Scholz απεκάλυψε, ότι βρετανοί στρατιώτες ήδη συνδράμουν τους Ουκρανούς στην χρήση πυραυλικών συστημάτων, μολονότι Γερμανός βουλευτής κηρύττει, ότι οι ήττες Ναπολέοντος και Χίτλερ έδει να διδάσκουν.
Η Δύση έχει χάσει, το γνωρίζει, αλλ’εκείνο που δεν ξέρει, είναι πώς να εξέλθει του πολέμου με ψηλά το ανάστημα, χωρίς να της πέσει η μύτη˙ εντωμεταξύ, 500.000 Ουκρανοί εθανατώθησαν και άλλοι τόσοι ακρωτηριάσθησαν… Ευρώπη, Quo Vadis;
Εν Αθήναις τη 4η Μαρτίου 2024.
Παναγιώτης Α. Ζολώτας