Γράφει ο Δρ. Ηλίας Ηλιόπουλος
Πηγή : ThePresident
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) υπερηφανεύεται για την Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εν τούτοις, φαίνεται να θεωρεί ότι ένας πληθυσμός άνω των 23.000.000 ανθρώπων δεν επιτρέπεται να απολαύει των δικαιωμάτων αυτών. Διότι πώς άλλως να εξηγήσει κανείς την εξακολουθητική άρνηση της γραφειοκρατίας του ΟΗΕ να επεκταθεί η ισχύς της Διακηρύξεως των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και επί του εδάφους της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν;)
Αυτή η διάκριση εις βάρος της Ταϊβάν και των πολιτών της γίνεται απόπειρα να δικαιολογηθεί, από την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με καταχρηστική επίκληση της Αποφάσεως υπ’ αριθμόν 2758 της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ από έτους 1971. Πράγματι, η αδικία η διαπραχθείσα εις βάρος της Ταϊβάν ανάγεται στην περίοδο εκείνη, όταν η ιθύνουσα γραφειοκρατική ελίτ των ΗΠΑ, τότε Ηγέτιδος Δυνάμεως του Ελευθέρου Κόσμου, κατά μήκος του πνεύματος του Henry Kissinger, πρόδωσε την παλαιά και πιστή σύμμαχό της, Δημοκρατία της Κίνας, προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοια της ηπειρωτικής (Κομμουνιστικής) Κίνας. Συνεπεία της τότε αμερικανικής μεταβολής στάσεως, η Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) απώλεσε την έδρα της στον ΟΗΕ, την οποίαν κατέλαβε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
Είναι σημαντικόν να υπενθυμίσομε, εν τούτοις, ότι η εν λόγω Απόφασις 2758 της Γ.Σ. του ΟΗΕ, καίτοι προέβλεπε την εκπροσώπηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας εντός του ΟΗΕ, δεν έθιγε το ζήτημα της εκπροσωπήσεως της Ταϊβάν. Ακόμη ολιγώτερον παρέσχε δε στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το δικαίωμα εκπροσωπήσεως του πληθυσμού της Ταϊβάν. Όπως ορθώς υπενθυμίζει ο Υπουργός Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν) Δρ. Jaushieh Joseph Wu, από των μέσων του 20ού αιώνος, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έθεσε ως στόχο να αποκτήσει τον έλεγχο της Ταϊβάν και αρνήθηκε έκτοτε και μέχρι σήμερα να αποκηρύξει την χρήση βίας προς επίτευξιν του σκοπού αυτού, μολονότι ουδέποτε ήσκησε κυριαρχία επί της νήσου. Πράγματι, ιστορικώς, η Ταϊβάν ουδέποτε απετέλεσε τμήμα της επικρατείας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Συνεπώς, η τελευταία ουδεμίαν νόμιμον αξίωσιν έχει επί της νησιωτικής πολιτείας.
Η Ταϊβάν είναι ένα Κυρίαρχον Κράτος, διαθέτον ώριμους δημοκρατικούς θεσμούς, ίδιες Ένοπλες Δυνάμεις, διεθνείς διπλωματικούς εταίρους, πρώτης τάξεως ανθρώπινον δυναμικόν και μίαν εκ των μεγαλυτέρων Οικονομιών του πλανήτου – καθώς και την βούληση και αποφασιστικότητα του Λαού και της Ηγεσίας του, όπως διατηρήσουν και προασπίσουν την ελευθερία, τον κώδικα αξιών και τον τρόπον βίου των. Είναι η 11η πλέον ελευθέρα Οικονομία και η 18η ισχυρότερη εμπορική χώρα του κόσμου. Έχει μεριμνήσει δε επί σειρά ετών, αφ’ εαυτής και χωρίς να υπέχει καμμία ανάλογη διεθνή υποχρέωση, να εναρμονίσει το εσωτερικόν Δίκαιον της με τις διεθνείς συμβάσεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το πολιτικό σύστημα και ο λαός της νησιωτικής πολιτείας έχουν εργασθεί επί πολλά χρόνια, τουλάχιστον όσον οι πλέον προηγμένες κοινωνίες, αν όχι και περισσότερο, για να επιτύχουν υψηλές επιδόσεις εξ επόψεως Κράτους Δικαίου, ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και δημοκρατίας.
Υπενθυμίζομε, παρεμπιπτόντως, ότι η Ταϊβάν υπήρξε η μόνη χώρα της υφηλίου – πλην της Δημοκρατίας της Κορέας (της ευρέως καλουμένης και Νοτίου Κορέας) – η οποία κατόρθωσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς την πρόσφατη κρίση δημοσίας υγείας, αποσπώντας την αναγνώριση και τον θαυμασμό ολοκλήρου του κόσμου (όρα μεταξύ άλλων το άρθρο των Jaron Lanier και E. Glen Weyl, «Taiwan’s initial success against the novel coronavirus is a model for the rest of the world», δημοσιευθέν εις το τεύχος Μαΐου–Ιουνίου 2020 της επιθεωρήσεως «FOREIGN AFFAIRS»). Προσέτι, η Ταϊβάν έχει δαπανήσει ένα εντυπωσιακό ποσόν άνω των έξι δισεκατομμυρίων δολλαρίων (6.000.000.000$) υπέρ της διεθνούς ιατρικής και ανθρωπιστικής βοηθείας από το έτος 1996 μέχρι σήμερα, επ’ ωφελεία εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον πλανήτη.
Δείτε ολόκληρο το άρθρο εδώ: https://www.thepresident.gr/2023/09/11/o-oie-kai-i-diarkis-adikia-eis-varos-tis-taivan-grafei-o-dr-ilias-iliopoylos/
*Ο Δρ. Ηλίας Ηλιόπουλος διετέλεσε, επί μακράν σειράν ετών, Καθηγητής της Ναυτικής Σχολής Πολέμου και του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος. Σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Τουρκικών και Συγχρόνων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.