(article in English, Greek version follows)
War in Lebanon Part 2:
The Israeli Armed Forces
by Konstantine Kyprios, EastMed Strategic Studies Institute Analyst
The conflict between the Israeli Defense Forces (IDF) and Hezbollah is one of the most complex and longstanding military and political confrontations in the Middle East. The Israeli Defense Forces (IDF) serve as the official military force of the state of Israel and are among the most powerful and well-equipped in the world. Surrounded by hostile Arab nations for decades, Israel has built a strong military with the priority of ensuring the nation’s survival and deterring attacks against it. As a doctrine, the IDF, relying on advanced technology and air superiority, aims to deter and neutralize enemy forces before they reach Israeli territory. Furthermore, they emphasize strategic airstrikes, the use of drones, and the immediate elimination of high-value targets.
Regarding the specific conflict with Hezbollah, the objective has been set to prevent missile attacks on Israeli soil, which will allow Israeli citizens who have fled from their homes in northern Israel to return. Another goal is to push Hezbollah forces away from the border and beyond the Litani River, as was stipulated by the treaty that ended the Israeli military presence in Lebanon[i].
The modus operandi of the Israeli armed forces appears to be the same as in the war against Hamas. Small groups of soldiers, primarily from special forces, have infiltrated Lebanese territory to locate and mark Hezbollah’s installations and units[ii]. Their operational methods follow established reconnaissance tactics, involving small teams equipped with reconnaissance gear, exploring enemy terrain with communication systems and laser pointers to successfully guide precision missile strikes, typically launched from aerial platforms. Beyond aerial missile systems, guided artillery shells can also be used. These weapons operate similarly to guided missiles, where an infantry team illuminates or targets an enemy position with a laser pointer, guiding the shell to hit the target precisely. This allows for the immediate destruction of positions and equipment identified by the Israeli armed forces, minimizing the risk of casualties.
Specifically, personnel from the Golani Brigade and the elite Yahalom unit[iii], which gained extensive experience from operations in Gaza, are reported to be participating in these missions. However, Israeli UAVs (Unmanned Aerial Vehicles) can also undertake missions with similar roles. Israel has a wide range of UAVs that can fly over Lebanese territory for hours, monitoring and identifying positions and movements of enemy units with advanced optical systems and cameras. These UAVs can not only guide strikes by other Israeli military assets but also launch missiles themselves.
Israel’s initial goal is to utilize special forces to weaken Hezbollah, dismantle its command infrastructure, and destroy its operational support networks targeting Israel and the IDF, such as rocket-launching positions, underground tunnels, and fortified combat positions that might hinder a potential Israeli intervention[iv]. Units like Sayeret Matkal have been tasked with eliminating Hezbollah’s leadership and rescuing Israeli soldiers if captured[v].
Another dimension of Israel’s war against Hezbollah involves the use of intelligence services. Since the failed 2006 war, Israeli intelligence agencies have infiltrated Hezbollah’s structures, providing crucial information on its locations, installations, and leadership positions, as demonstrated by the elimination of Hezbollah leader Nasrallah. In this way, successful operations took place on September 17 and 18, when thousands of booby-trapped communication devices exploded in the hands of Hezbollah members, resulting in the deaths of dozens and the injury of thousands[vi]. This not only neutralized Hezbollah’s command network but also crippled its communication structures.
More specifically, Israel, having fought against terrorist organizations and guerrilla warfare groups for decades, has developed two main doctrines. The first concerns the execution of leadership figures within these organizations to decapitate the group—a tactic extensively employed during the second Palestinian Intifada[vii]. Between 2002 and 2008, it is estimated that at least 234 targets in Palestinian territories were neutralized in this way. The tactics involved teams marking the target and a helicopter or plane equipped with guided missiles to strike them. There were, however, instances where small units from special forces or intelligence services infiltrated enemy territory to eliminate the target using firearms or explosives[viii].
The second doctrine, known as the Dahiya Doctrine, aims to destroy civilian infrastructure to put pressure on enemy forces[ix]. The goal is to dismantle economic interests and political power centers supporting the enemy organization, ultimately turning the population against it and bringing about a ceasefire. The doctrine is named after the Dahiya suburb, which housed Hezbollah’s headquarters during the 2006 war[x]. It is seen as a response to the fortification of residential areas and their use as bases by the organization. The goal is to counter guerrilla warfare and terrorist groups operating in an asymmetric warfare environment.
Beyond special operations and forces, the Israeli armed forces also possess a range of more conventional assets to be deployed against Hezbollah, as they do against Hamas in the Gaza Strip. The Merkava Mark 4 tanks are considered some of the best in the world, boasting heavy armor and a reliable cannon. They are supported by armored personnel carriers like the Achzarit, Naqmachon, Namer, and Eitan, which are highly armored vehicles offering high levels of protection for the crew and troops being transported. This powerful combination allows for the transport and support of Israeli infantry units with great success. To counter Hezbollah and Hamas’ anti-tank systems, in addition to heavy armor, Israel has developed an active protection system called Trophy[xi], which includes electronic and active measures designed to destroy incoming missiles and protect armored vehicles.
The main weapon in Israel’s war effort is, as highlighted, the Israeli Air Force. A fleet of modern fighter aircraft such as F-16s, F-15s, and F-35s provides increased capabilities for support and attack in IDF operations. In 1981, the Israeli Air Force destroyed Iraq’s nuclear plant at Osirak, and the following year dismantled Syrian air defenses in Lebanon. It also played a significant role in the 2006 war in Lebanon, executing over 12,000 missions and destroying 59 medium- and long-range ballistic missiles in 34 minutes[xii]. In 2012, it executed more than 1,200 missions in Gaza, and in 2014, it hit over 4,762 Hamas targets, including rocket positions, command centers, tunnels, ammunition depots, and other facilities.
Finally, Israel’s defenses are bolstered by systems like Iron Dome and David’s Sling. These two systems, with similar philosophy but different capabilities, aim to protect Israel from missile attacks. The Iron Dome system, developed to intercept rockets within a range of up to 50 kilometers, became operational in March 2011, with its first interception on April 7 of the same year. Its success lies in its 90%[xiii] interception rate. By November 2012, it had shot down over 400 rockets, and by October 2014, it had intercepted 1,200. David’s Sling, introduced in 2017, complements both the Arrow system and the Iron Dome by intercepting threats at lower altitudes than the first and higher altitude and profile than the second. As such it provides additional layers of defense against ballistic and cruise missiles[xiv] weapons that the Iron Dome is not designed to engage.
The conflict between Israel and Hezbollah remains one of the most complex and dangerous fronts in the Middle East. While the IDF possesses significant military capabilities, Hezbollah, with its experience in guerrilla warfare and Iranian support, continues to pose a serious threat. It remains a challenge that demands strategic flexibility and continuous adaptation—qualities the Israeli forces have shown through their experiences and lessons learned from the past.
[i] Jeremy Bowen (September 25, 2024) ‘Bowen: Israel is gambling Hezbollah will crumple but it faces a well-armed, angry enemy’, BBC
[ii] Emanuel Fabian and Toi Staff (September 29, 2024),’ IDF may have already begun small raids on Hezbollah in south Lebanon’, The Times of Israel.
[iii] Emanuel Fabian and Toi Staff (September 29, 2024),’ IDF may have already begun small raids on Hezbollah in south Lebanon’, The Times of Israel.
[iv] Εισέβαλαν σε τούνελ της Χεζμπολάχ οι ισραηλινές ειδικές δυνάμεις’, Euro2Day.gr
[v] Marni Rose McFall (Jul 08, 2024) ‘Hezbollah’s Military: How Does it Compare to Israel’s Forces’, Newsweek
[vi] Kat Lonsdorf and Itay Stern (September 29, 2024), ‘From pager blasts to Nasrallah’s killing: 12 days that transformed a bloody conflict’
[vii] Anthony H. Cordesman (2005, p 133), Jennifer Moravitz, ‘The Israeli-Palestinian War: Escalating to Nowhere”, Greenwood Publishing Group.
[viii] Stahl, Adam (2010, p 33) “The Evolution of Israel Targeted Operations: Consequences of the Thabet Operation”, Studies in Conflict and Terrorism, Volume 33 issue 2
[ix] Byman, Daniel (2011, p364), “A high Price: The Triumphs & Failures of Israeli Counterterrorism”, Oxford University Press
[x] Byman, Daniel (2011, p364), “A high Price: The Triumphs & Failures of Israeli Counterterrorism”, Oxford University Press
[xi] Dylan Malyason (Jan 18, 2019) ‘U.S. Army tests Trophy Active Protection System for tanks’ Defence Blog
[xii] Benn, Aluf (October 24, 2006), ‘Report: IAF wiped out 59 Iranian missile launchers in 34 minutes’, Haaretz
[xiii] Robert Johnson (19 November 2012). ‘How Israel Developed Such A Shockingly Effective Rocket Defense System’ Business Insider.
[xiv] IDF editorial team, (March 20 2020), ‘New David’s Sling anti – missile system protects Israel from long range threats’, The Israel defense Forces
Πόλεμος στον Λίβανο Μέρος 2:
Οι Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις
Κωνσταντίνος Κύπριος, στρατηγικός αναλυτής EastMed Strategic Studies Institute
Η σύγκρουση μεταξύ των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων (IDF) και της Χεζμπολάχ αποτελεί μια από τις πιο πολύπλοκες και μακροχρόνιες στρατιωτικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις στη Μέση Ανατολή. Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) αποτελούν την στρατιωτική δύναμη του κράτους του Ισραήλ και είναι από τις πιο ισχυρές και καλά εξοπλισμένες στον κόσμο. Το Ισραήλ, περιτριγυρισμένο από εχθρικές αραβικές χώρες για δεκαετίες, έχει χτίσει έναν ισχυρό στρατό με προτεραιότητα την επιβίωση του έθνους και την αποτροπή επιθέσεων κατά αυτού. Ως δόγμα τους, οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις βασιζόμενες σε προηγμένη τεχνολογία και αεροπορική υπεροχή, στοχεύουν στην αποτροπή και την εξουδετέρωση των εχθρικών δυνάμεων πριν φτάσουν στο έδαφός του Ισραήλ. Περαιτέρω δίνουν έμφαση στις στρατηγικές αεροπορικές επιθέσεις, τη χρήση drones, και την άμεση εξουδετέρωση στόχων υψηλής σημασίας.
Όσον αφορά ιδιαίτερα την σύγκρουση με την Χεμπολάχ ως σκοπός έχει τεθεί η αποτροπή των πυραυλικών επιθέσεων στο έδαφος του Ισραήλ που θα επιτρέψει την επιστροφή των Ισραηλινών πολιτών που έχουν φύγει από τα σπίτια τους στο βόρειο Ισραήλ. Περαιτέρω, σκοπός είναι και η απομάκρυνση των δυνάμεων της Σιιτικής οργάνωσης από τα σύνορά και πέρα από το όριο του ποταμού Λιτάνη όπως προβλεπόταν από την Συνθήκη που τερμάτισε την παραμονή των Ισραηλινών δυνάμεων στον Λίβανο[xiv].
Ο τρόπος δράσης των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων διαφαίνεται να είναι ο ίδιος όπως και ο τρόπος δράσης τους εναντίων της Χαμάς. Μικρές ομάδες στρατιωτών, κυρίως από τις ειδικές δυνάμεις, έχουν εισχωρήσει στο έδαφος του Λιβάνου προκειμένου να εντοπίσουν και να καταδείξουν τις εγκαταστάσεις και τις μονάδες της Χεζμπολάχ[xiv]. Ο τρόπος δράσης τους είναι ο καθιερωμένος τρόπος δράσης των ειδικών δυνάμεων αναγνώρισης που περιλαμβάνει μικρές ομάδες με εξοπλισμό αναγνώρισης που διερευνούν το εχθρικό έδαφος, εξοπλισμένες με συστήματα επικοινωνίας και καταδείκτες λειζερ προκειμένου να κατευθύνουν με επιτυχία πλήγματα με πυραύλους ακριβείας που συνήθως εκτοξεύονται από εναέρια μέσα. Πέρα από τα εναέρια πυραυλικά συστήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και κατευθυνόμενα βλήματα πυροβολικού. Τα όπλα αυτά λειτουργούν κατά τον ίδιο τρόπο με τους κατευθυνόμενους πυραύλους, δηλαδή μια ομάδα πεζικού φωτίζει/στοχεύει κάποια θέση του αντιπάλου με καταδείκτη λείζερ, που καθοδηγεί το βλήμα στο να πέσει ακριβός πάνω στον στόχο. Με αυτόν τον τρόπο δίνατε η δυνατότητα καταστροφής θέσεων και μέσων που έχουν εντοπιστεί από τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις άμεσα και χωρίς τον κίνδυνο απωλειών.
Ποιο συγκεκριμένα στις συγκεκριμένες αποστολές φέρονται να συμμετάσχουν οι άνδρες των ταξιαρχιών Golani και της ειδικής μονάδας Yahalom[xiv] με την τελευταία να έχει αποκτήσει και εκτενή εμπειρία από τις επιχειρήσεις στην Γάζα. ΄¨Όμως αποστολές με τον ίδιο ρόλο μπορούν να αναλάβουν κα τα μη επανδρωμένα εναέρια μέσα, τα UAV, των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων. Όσον αφορά τον συγκεκριμένο τομέα, το Ισραήλ διαθέτει μια πληθώρα από συστήματα που μπορούν για ώρες να πετούν πάνω από το έδαφος του Λιβάνου και με εξελιγμένα οπτικά μέσα και κάμερες να παρακολουθούν και να εντοπίζουν θέσεις και κινήσει μονάδων. Κατά αυτών των στόχων τα μέσα αυτά μπορούν όχι μόνο να καθοδηγούν πλήγματα από άλλα μέσα των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμενων, αλλά ακόμα και να τα πλήττουν με πυραύλους που φέρουν τα ίδια.
Σκοπός του Ισραήλ στο αρχικό τουλάχιστον στάδιο είναι η αξιοποίηση αυτών των μέσων προκειμένου να αποδυναμώσει την Χεζμπολάχ, να διαλύσει τις υποδομές διοίκησης της και να καταστρέψει τα δίκτυα υποστήριξης επιχειρήσεων κατά του Ισραήλ και των ενόπλων δυνάμεων του όπως είναι θέσεις εκτόξευσης ρουκετών, υπόγεια τούνελ και οχυρωμένες θέσεις μάχης από τις οποίες μπορεί να εμποδίσει μια πιθανή Ισραηλινή επέμβαση η οργάνωση[xiv]. Μονάδες όπως οι Sayeret Matkal έχουν αναλάβει καθήκοντα εξόντωσης των ηγετικών στελεχών της Χεζμπολάχ, αλλά και την διάσωση στρατιωτών των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων στην περίπτωση που αυτοί αιχμαλωτισθούν[xiv].
Μια ακόμα διάσταση στον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ είναι η αξιοποίηση των μυστικών υπηρεσιών. Οι Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έχουν καταφέρει αρχής γενομένης από τον αποτυχημένο πόλεμο του 2006 να παρεισφρήσουν στις δομές της οργάνωσης παρέχοντας καίριες πληροφορίες τόσο για τοποθεσίες και εγκαταστάσεις της, όσο και για τις θέσεις των ηγετικών στελεχών της όπως συνέβη και με την εξουδετέρωση του ηγέτη της οργάνωσης Νασράλα. Κατά αυτόν τον τρόπο έλαβαν μέρος και οι επιτυχημένες επιχειρήσεις των 17 και 18 Σεπτεμβρίου όπου χιλιάδες παγιδευμένες συσκευές επικοινωνίας εξερράγην στα χέρια των μελών της οργάνωσης με αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων και τον τραυματισμό χιλιάδων[xiv]. Με αυτόν τον τρόπο το Ισραήλ δεν εξουδετέρωσε μόνο το δίκτυο διοίκησης της οργάνωσης, αδρανοποίησε πλήρως και τις δομές επικοινωνίας της.
Πιο συγκεκριμένα το Ισραήλ πολεμώντας για δεκαετίες εναντίων τρομοκρατικών οργανώσεων και ομάδων ανταρτοπόλεμου έχει αναπτύξει δύο κύρια δόγματα. Το πρώτο αφορά την εκτέλεση των ηγετικών στελεχών αυτών των οργανώσεων προκειμένου να αποκεφαλιστεί η οργάνωση, μια τακτική που γνώρισε εκτενή δράση κατά την διάρκεια της δεύτερης ιντιφάδα των Παλαιστινίων[xiv]. Μεταξύ των ετών 2002 και 2008 υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 234 στόχοι στα Παλαιστινιακά εδάφη εξουδετερώθηκαν με αυτόν τον τρόπο. Οι τακτικές αναπτύχθηκαν όπως αναφέρθηκε ήδη, δηλαδή ομάδες που καταδείκνυαν τον στόχο και κάποιο εξοπλισμένο ελικόπτερο ή αεροπλάνο με κατευθυνόμενους πυραύλους που τον έπληττε. Υπήρχαν όμως περιπτώσεις που αξιοποιήθηκαν και μικρές μονάδες από τις ειδικές δυνάμεις ή τις μυστικές υπηρεσίες που αφού είχαν διεισδύσει στην εχθρική περιοχή, εξόντωναν τον στόχο με πυροβόλα όπλα ή εκρηκτικά[xiv].
Το δεύτερο δόγμα αναφέρεται ως Dahiya δόγμα και αποσκοπεί στην καταστροφή πολιτικών υποδομών προκειμένου να ασκηθεί πίεση στις εχθρικές δυνάμεις[xiv]. Ως στόχο έχουν την διάλυση οικονομικών συμφερόντων και των κέντρων της πολιτικής δύναμης που υποστηρίζουν την εχθρική οργάνωση με σκοπό να στρέψουν εν τέλει τον πληθυσμό εναντίων της με αποτέλεσμα να επέλθει εκεχειρία. Το δόγμα έλαβε την ονομασία του από το προάστιο Dahiya όπου βρισκόταν το αρχηγείο της Χεζπολάχ κατά τον πόλεμο του 2006[xiv]. Το δόγμα θεωρείται και ως απάντηση στην οχύρωση κατοικημένων περιοχών και την αξιοποίηση τους ως βάσεις από την οργάνωση. Σκοπός είναι να αντιμετωπισθεί με αυτόν τον τρόπο η δράση των αντάρτικών ομάδων και τρομοκρατικών οργανώσεων που δρουν σε ένα περιβάλλον ασσυμετρικου πολέμου.
Πέρα από τις ειδικές επιχειρήσεις και τις αντίστοιχες δυνάμεις, οι Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις διαθέτουν και μια πλειάδα από μέσα πιο συμβατικού ρόλου που πρόκειται να αξιοποιήσουν εναντίων της Χεζμπολάχ όπως κάνουν και εναντίων της Χαμάς στην Λωρίδα της Γάζας. Τα άρματα μάχης Merkava Mark 4 θεωρούνται από τα καλύτερα παγκόσμιός και διαθέτουν ισχυρή θωράκιση με ένα επίσης ισχυρό και αξιόπιστο πυροβόλο. Αυτά συνεπικουρούνται από τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, δηλαδή στρατιωτών, όπως τα Achzarit, Naqmachon, Namer και Eitan. Τεθωρακισμένα που προήλθαν από την μετασκευή αρμάτων μάχης με την τοποθέτηση και επιπλέον θωράκισης στο όχημα, με αποτέλεσμα ένα όχημα ιδιαίτερα βαρύ και θωρακισμένο με υψηλό επίπεδο προστασίας που εξασφαλίζει την επιβίωση του πληρώματος και των μεταφερόμενων ανδρών. Ο συνδυασμός είναι πολύ ισχυρός και επιτρέπει την μεταφορά και την υποστήριξη ομάδων πεζικού των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων με μεγάλη επιτυχία. Προκειμένου δε να αντιμετωπίσει τα αντιαρματικά συστήματα της Χεζομπολάχ και Χαμάς, πέρα από την εξελιγμένη και βαριά θωράκιση, το Ισραήλ έχει αναπτύξει και ένα σύστημα ενεργού προστασίας οχημάτων υπό το όνομα Trophy[xiv]. Το σύστημα περιλαμβάνει ηλεκτρονικά και ενεργά μέτρα που αποσκοπούν στην καταστροφή εισερχόμενων πυραύλων και την προστασία του τεθωρακισμένου οχήματος.
Κύριος αρωγός στην πολεμική προσπάθεια του Ισραήλ είναι όπως υπογραμμίστηκε η Ισραηλινή Αεροπορία. Μια πλειάδα από σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16, F-15 & F 35 προσφέρουν αυξημένες δυνατότητες υποστήριξης και προσβολής στις επιχειρήσεις των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων. Πράγματι το 1981 η Ισραηλινή Αεροπορία κατέστρεψε το Ιρακινό πυρηνικό σταθμό στο Οσίρακ, ενώ το επόμενο έτος διέλυσε την αντιαεροπορική άμυνα των Σύριων στον Λίβανο. Τεράστια ήταν και η συμβολή της κατά τον πόλεμο του 2006 στον Λίβανο. Συνολικά εκτέλεσε πάνω από 12.000 αποστολές καταστρέφοντας 59 βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς σε 34 λεπτά[xiv]. Κατά το 2012 εκτέλεσε πάνω από 1200 αποστολές στην Γάζα ενώ το 2014 έπληξε πάνω από 4762 θέσεις της Χαμάς. Κατά την διάρκεια αυτών των αποστολών κατέστρεψε θέσεις ρουκετών, κέντρα διοίκησης, τούνελ, αποθήκες πυρομαχικών και άλλες εγκαταστάσεις.
Τέλος φυσικά θα πρέπει να αναφερθούμε στους φρουρούς του Ισραήλ που δεν είναι άλλα από τα συστήματα Iron Dome και David’s Sling. Πρόκειται για δύο συστήματα παρεμφερής φιλοσοφίας αλλά διαφορετικών δυνατοτήτων που σκοπεύουν να προστατέψουν το Ισραήλ από πυραυλικές επιθέσεις. Το σύστημα Iron Dome αναπτύχθηκε προκειμένου να αναχαιτίζει σε αποστάσεις έως και 50 χιλιομέτρων μαζικές επιθέσεις από ρουκέτες. Το σύστημα μπήκε σε λειτουργία τον Μάρτιο του 2011 με την πρώτη αναχαίτηση να λαμβάνει μέρος στις 7 Απριλίου του ίδιου έτους. Μέρος της επιτυχία του έγκειται και στο ποσοστό αναχαίτισης, το οποίο φτάνει το 90%[xiv]. Μέχρι τον Νοέμβριο του 2012 είχε καταρρίψει πάνω από 400 ρουκέτες ενώ μέχρι τον Οκτώβριο του 2014 είχε φθάσει τις 1200, ενώ πλέον η αποτελεσματικότητα του θεωρείται αναμφισβήτητη. το David’s Sling έχει ως σκοπό να αναχαιτίζει μια σειρά από απειλές για τις οποίες δεν σχεδιάστηκε το Iron Dome όπως βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους cruise[xiv].τα πρώτα συστήματα μπήκαν σε επιχειρησιακή λειτουργία το 2017. και καθώς δρα συμπληρωματικά του Arrow που δρα σε μεγαλύτερα υψόμετρα, σχεδιάστηκε ώστε να αναχαιτίζει πυραύλους σε χαμηλά ύψη με υψηλές δυνατότητες διαχωρισμού απειλών από ψεύτικούς στόχους ή δολώματα.
Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ παραμένει ένα από τα πιο πολύπλοκα και επικίνδυνα μέτωπα στη Μέση Ανατολή. Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν σημαντικές στρατιωτικές δυνατότητες, από αεροπορική υπεροχή και προηγμένα αντιπυραυλικά συστήματα, μέχρι εξελιγμένες επιχειρήσεις πληροφοριών και ειδικών επιχειρήσεων. Ωστόσο, η Χεζμπολάχ, με την εμπειρία της σε αντάρτικο πόλεμο και την υποστήριξη του Ιράν, συνεχίζει να αποτελεί μια σοβαρή απειλή και παραμένει μια πρόκληση που απαιτεί στρατηγική ευελιξία και συνεχή προσαρμογή κάτι που ως τώρα διαφαίνεται οι Ισραηλινές δυνάμεις τα διαθέτουν έχοντας αφομοιώσει τις εμπειρίες και τα διδάγματα του παρελθόντος.