Konstantine Kyprios, military analyst EastMed Strategic Studies Institute
The conflict between the Shiite organization Hezbollah, based in Lebanon, and Israel is
intensifying and it is moving towards an open war. Given that Hezbollah's structure and organization are far broader than those of Hamas, a potential escalated conflict with
Israel’s armed forces could lead to widespread bloodshed and a war of proportions not
seen in the region for over two decades. In a two-part analysis, the capabilities and tactics of the opposing sides will be examined, with the first part focusing on the capabilities of the Shiite organization.
Hezbollah was founded in 1982 on Iranian prototypes and with Iranian assistance to
counter Israel's intervention in Lebanon. During the Lebanese Civil War, it also declared its goal of expelling French and American peacekeeping forces from the country 1 . It remained active throughout the Lebanese Civil War, fighting the South Lebanon Army from 1985 to 2000, as well as Israel during the same period, aiming to drive the Israeli military and its allies out of Lebanon, which it eventually succeeded in doing.
Hezbollah’s strength can be found among the Shiite populations, while the Sunni groups
are opposing it. Over its long-standing presence in Lebanon, Hezbollah has not only
established itself as a political party and a significant player in the country but has also
has become almost a separate entity 2 operating its own media outlets, including satellite
TV, radio, and various services for the citizens in the areas it controls—areas that are now
virtually independent of Lebanon's central government.
The organization’s military power grew gradually from small groups of fighters in the
1980s into a force comprising at least 40,000 to 50,000 fighters, both active and reserve 3 , making it the largest non-state armed entity. As the organization grew from a few
thousand fighters into its current form, its tactics and doctrine evolved as well.
Recognizing that its initial mass suicide attacks on fortified targets in southern Lebanon
were entirely unsuccessful, Hezbollah shifted its tactics to organizing ambushes and traps
by small infantry units. Over time, these evolved into coordinated attacks involving mortars, and the size of the units engaged grew from small squads to platoon- and even
company-sized 4 .
During the 1990s, Hezbollah further developed its tactics, building on those from the
previous decade and introducing new ones, such as the creation of anti-tank units with
advanced strategies to destroy Israeli tanks 5 . It was also during this period that the
organization began extensive use of rockets against Israeli targets. To facilitate this,
Hezbollah expanded its arsenal, both quantitatively and qualitatively.
In the 2000s, Hezbollah evolved into its current form, constructing fortifications such as
combat positions, bunkers, and ammunition depots. The new doctrine, known as the
"Complex Web Defense," 6 involved transitioning from flexible attacks and rapid movements to a fortified network of interlinked defensive positions, connected by an underground communications network and supply depots. The organization also
expanded its arsenal, acquiring new weaponry with a focus on anti-tank and missile
warfare 7 . As a result, during the 2006 war, also known as the Lebanon War, Hezbollah
successfully resisted the Israeli armed forces invasion, establishing itself as a recognized
armed organization with significant combat value 8 .
This doctrine aligns with Hezbollah's reality, facing Israel's complete air superiority a dominance that Hezbollah cannot challenge or counter. As a result, fortified positions, underground facilities, and ammunition depots are managed by a decentralized command structure, avoiding centralized or critical infrastructure 9 . Beyond these fortified locations,
Hezbollah also uses populated areas to conceal materials and armed units.
Communications within this command network are facilitated by a fiber optic network 10
covering the area under its control, from Beirut and the Beqaa Valley to regions bordering
Israel.
Hezbollah reportedly received assistance from North Korea, in addition to Iran, for the
construction of its fortifications. As a result, these underground facilities are built at
significant depths with high precision 11 , while hundreds of fortified rocket and missile
launch sites have been created. This network is surrounded by minefields, which are used not only to protect combat positions but also for ambushes and as a method of denying
access to certain areas. One form of using them as area denial and ambush weapons
involves mining the roads leading from Israel into southern Lebanon. Mortars and
artillery were also used significantly in the past, although the organization had limited
quantities of these during the Syrian civil war 12 . It is expected that their numbers and
further utilization will have increased.
Regarding missile systems, Hezbollah has made significant investments in this area, as it
is one of its two main pillars of action. The first pillar remains small armed groups using
anti-tank equipment, though now operating from fortified positions as outlined in the new doctrine. The second pillar is the use of rockets and missile systems to strike not only Israeli forces but also Israel itself. As a result, Hezbollah has built hundreds of missile
launch sites, some near armored shelters or capable of launching from underground
facilities 13 .
Hezbollah’s missile arsenal mainly consists of unguided rockets, 122mm and 220mm in
caliber, mostly of Iranian manufacture. However, it also includes more advanced systems
with longer ranges, reaching up to 70 kilometers, as well as ballistic missiles such as the
Iranian Fateh-110, with a range of up to 300 kilometers. The number of these systems is
estimated in the tens of thousands 14 , although the number of ballistic missiles is limited.
In addition to ground-to-ground missile systems, Hezbollah, despite lacking a navy, is
believed to possess systems capable of being launched from land to target naval vessels 15 . Specifically, on July 14, 2006, Hezbollah is believed to have launched an Iranian-made
Chinese C-802 missile at the Israeli corvette INS Hanit, causing significant damage and
casualties.
However, Hezbollah faces a total and fundamental lack of anti-aircraft capabilities.
Although the organization has tried to acquire modern anti-aircraft systems, however its
source, Iran, Syria, and North Korea, possess inferior systems that cannot effectively
counter the Israeli Air Force. Those attempts to acquire more advanced systems have not
been successful, as the only countries capable of supplying them, Russia and China, have
been unwilling. Nevertheless, Hezbollah is believed to possess shoulder-launched SA-8 systems, which may be effective against helicopters and unmanned aerial vehicles, but
not against fighter jets, particularly if they fly at high altitudes 16 .
Finally, while Hezbollah lacks an air force, it does possess a large number of unmanned
aerial vehicles (UAVs), reportedly numbering on the hundreds. Although these are
inferior to Israeli UAVs, Hezbollah has demonstrated impressive capabilities in
converting commercially available UAVs, mostly of Chinese origin, for military uses,
such as artillery observation 17 . These vehicles are supplemented by military-grade UAVs,
mainly from Iran, such as the Qasef-1 loitering munitions and reconnaissance UAVs like
the Misrad, Abadil-2, and Mohajer-4.
Although Hezbollah's strength far exceeds that of Hamas, it remains a guerrilla
organization. Its equipment, apart from portable anti-tank and anti-aircraft systems, is
outdated. It lacks not only an air force and navy but also other ground systems like tanks,
artillery in large numbers or with precision, air defense systems, radar, and other systems
that would theoretically allow it to confront Israel’s armed forces on equal terms.
However, as demonstrated in the 2006 Lebanon War, Hezbollah remains a formidable
guerrilla force with years of experience and excellent planning, based on a proven
doctrine that has shown itself capable of facing Israel. Whether this doctrine is still
sufficient today depends not only on the evolution of Israeli forces but also on whether
they have absorbed the lessons of the past and intelligence from various sources.
1 Al Jazeera Staff (September 19, 2024) ‘What is Hezbollah?’, Al Jazeera
2 Kali Robinson (September 20, 2024), ‘What is Hezbollah’, Counsil on Foreign Relations
3 What is Hezbollah and why is Israel attacking Lebanon?’, BBC
4 Helmer Daniel Isaak (2007), ‘Flipside of the COIN: Israel’s Lebanese Incursion between 1982-2000’, The
Long War Series Occasional Paper 21, Combat Studies Institute Press Fort Leavenworth, Kansas.
5 Blanford Nicholas (May 24, 2010), “Hezbollah and the Next War with Israel’ Middle East Institute.
6 Lieutenant Colonel Kenny D. Harper and Colonel William R. Betson (January – February 2010) “Complex
Web Defense Experiment’ Armor magazine
7 Editing John Boyle (September 17, 2024), ‘What weapons does Lebanon’s Hezbollah have’, Reuters
8 Erlanger Steven Thom (July 26 2006), “Israel Finding a difficult Foe in Hezbollah”, The New York Times
9 Farquhar, S. C. (Ed.). (2009). Back to Basics: A Study of the Second Lebanon War and Operation CAST
LEAD. Combat Studies Institute Press, U.S. Army.
10 Tal Schneider (January 2, 2024)’Expert: Hezbollah has built a vast tunnel network far more sophisticated
than Hamas’s’, The Times of Israel
11 Farquhar, S. C. (Ed.). (2009). Back to Basics: A Study of the Second Lebanon War and Operation CAST
LEAD. Combat Studies Institute Press, U.S. Army
12 Cordesman, Anthony H. (July 15, 2006) ‘Iran's Support of the Hezbollah in Lebanon’ Center for Strategic
and International Studies
13 ‘What do we know about Hezbollah’s tunnels?’ France24 (August 24, 2024)
14 ‘Hezbollah: An in depth examination under Hassan Nasrallah’s Leadership’, The Israeli Defense Forces
15 Jesus Mesa (June 24, 2024), ‘Hezbollah vs Hamas: Key Differences in Military Power’, Newsweek
16 Rayhan Uddin and Heba Nasser (September 25, 2024), ‘Israel’s war on Lebanon: What arms does
Hezbollah have?’, Middle East Eye
17 Larry Friese, N.R. Jenzen-Jones and Michael Smallwood, ‘Emerging Unmanned Threats: The use of
commercially-available UAVs by armed non-state actors’ (2016)’ Armament Research Services.
Greek translation follows
Πόλεμος στον Λίβανο, μέρος πρώτο η Χεζμπολάχ
Κώστας Κύπριος, Στρατηγικός αναλυτής EastMedStrategic Studies Institute
Η σύγκρουση μεταξύ της Σiιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ που εδρεύει στο Λίβανο και
του Ισραήλ εντείνετε και πλέον παίρνει γενικευμένη μορφή. Καθώς η μορφή και η
οργάνωση της Χεζμπολάχ είναι κατά πολύ ευρύτερες από αυτή της Χαμάς, μια πιθανή
διευρυμένη σύγκρουση με τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ μπορεί να οδηγήσει σε μια
γενικευμένη αιματοχυσία με διαστάσεις πολεμικής σύρραξης που δεν έχει δει η περιοχή
εδώ και μια εικοσαετία. Ως μέρος δύο παρουσιάσεων, θα αναλυθούν οι δυνατότητες και
ο τρόπος δράσης των αντιμαχόμενων πλευρών, με το πρώτο μέρος να αναφέρεται στις
δυνατότητες της Σιιτικής οργάνωσης.
Η οργάνωση ιδρύθηκε σε Ιρανικά πρότυπα και με Ιρανική βοήθεια το 1982 προκειμένου
να αντιμετωπίσει την Ισραηλινή επέμβαση στο Λίβανο. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου
ανακήρυξε επίσης ως σκοπό της και την εκδίωξη των Γαλλικών και Αμερικανικών
ειρηνευτικών δυνάμεων από την χώρα 1 . Παρέμεινε ενεργή κατά την διάρκεια του
εμφυλίου του Λιβάνου πολεμώντας τον Στρατό του Νότιου Λιβάνου κατά τα έτη 1985 με
2000 καθώς και το Ισραήλ την ίδια περίοδο με στόχο να διώξει τον Ισραηλινό στρατό και
τους συμμάχους του από το Λίβανο, κάτι που το κατάφερε.
Η δύναμη της επικεντρώνεται στους Σιτικούς πληθυσμούς με τους Σουνίτες να τις
αντιτίθενται. Σε οποιαδήποτε περίπτωση κατά την μακροχρόνια δράση της στο Λίβανο
έχει καταφέρει όχι μονό να καθιερωθεί ως πολιτικό κόμμα και παράγοντας στην χώρα,
αλλά ακόμα και ως ξεχωριστό κράτος 2 με τα δικά του ΜΜΕ όπως δορυφορική
τηλεόραση, ράδιο και διάφορες υπηρεσίες προς τους πολίτες στις περιοχές που ελέγχει,
περιοχές κυριολεκτικά ανεξάρτητες πλέον από την κεντρική διοίκηση του Λιβάνου.
Η στρατιωτική δύναμη της οργάνωσης αναπτύχθηκε σταδιακά από μικρές ομάδες
μαχητών την δεκαετία του 1980 σε έναν οργανισμό που αποτελείτε από τουλάχιστον 40
με 50.000 μαχητές, ενεργούς και εφέδρους 3 και χωρίς αμφισβήτηση είναι η μεγαλύτερη
ένοπλη δύναμη μη κρατικής οντότητας. Κατά τον ίδιο τρόπο που η οργάνωση αυξήθηκε
αριθμητικά από μερικές χιλιάδες μαχητές στην σημερινή της μορφή, μετεξελίχθηκε και ο
τρόπος δράσης της και το δόγμα της. Αναγνωρίζοντας ότι οι αρχικές μαζικές επιθέσεις
αυτοκτονίας κατά οχυρωμένων στόχων στο νότιο Λίβανο ήταν πλήρως αποτυχημένες, το
δόγμα άλλαξε αρχικά με την οργάνωση ενεδρών και παγίδων από μικρές ομάδες πεζικού
που με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκαν σε συνδυασμένες επιθέσεις με την
συμμετοχή και όλμων ενώ το μέγεθος τους αυξήθηκε από επίπεδο ομάδας σε επίπεδο
διμοιρίας ή ακόμα και λόχου 4 .
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990 η Χεζμπολάχ αναπτύχθηκε περισσότερο
εξελίσσοντας τις τακτικές που αξιοποίησε την προηγούμενη δεκαετία αλλά και
αναπτύσσοντας καινούργιες όπως την δημιουργία αντιαρματικών ομάδων με εξελιγμένες
τακτικές προκειμένου να καταστρέφουν τα Ισραηλινά άρματα μάχης 5 . Κατά την
διάρκεια αυτής της δεκαετίας έγινε για πρώτη φόρα και η εκτενής χρήση των ρουκετών
από την οργάνωση κατά Ισραηλινών στόχων. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό η
οργάνωση προχώρησε σε μια επέκταση του οπλοστασίου της που περιλάμβανε τόσο
ποσοτική αύξηση οπλικών συστημάτων όσο και ποιοτική.
Την δεκαετία του 2000 η οργάνωση μετεξελίχθηκε στην υφιστάμενη μορφή της με την
κατασκευή οχυρωματικών έργων όπως θέσεις μάχης, οχυρά και αποθήκες πυρομαχικών.
Το νέο δόγμα το οποίο ονομάστηκε ως Πολύπλοκο Δίκτυο Άμυνας, Complex Web
Defense 6 , περιλάμβανε την αναδιοργάνωση από ευέλικτες επιθέσεις και γρήγορες
μετακινήσεις, σε ένα οχυρωμένο δίκτυο από αλληλόκαλυπτόμενες οχυρωμένες θέσεις,
συνδεδεμένες με υπόγειο δίκτυο επικοινωνιών και υπόγειες θέσεις εφοδίων. Επίσης η
οργάνωση επέκτεινε περαιτέρω το οπλοστάσιο της αποκτώντας νέα οπλικά συστήματα
με έμφαση τον αντιαρματικό αγώνα και τον πυραυλικό πόλεμο 7 . Ως αποτέλεσμα κατά
τον πόλεμο του 2006 γνωστός και ως πόλεμος του Λιβάνου η οργάνωση μπόρεσε να
αντιμετωπίσει με επιτυχία την εισβολή των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, και να δει
εαυτό να ανάγεται ως μια αναγνωρισμένης μαχητικής αξίας ένοπλη οργάνωσης 8 .
Το συγκεκριμένο δόγμα είναι σε συμφωνία με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η
Χεζμπολάχ, δηλαδή την πλήρη αεροπορική κυριαρχία της Ισραηλινής αεροπορίας. Μια
κυριαρχία που η οργάνωση δεν έχει τα μέσα όχι να την αμφισβητήσει αλλά ούτε και να
την αντιμετωπίσει. Ως αποτέλεσμα οι οχυρωμένες θέσεις, οι υπόγειες εγκαταστάσεις και
αποθήκες πυρομαχικών όλες βρίσκονται υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο μιας
αποκεντρωμένης διοίκησης χωρίς συγκεντρωτικές ή κρίσιμες υποδομές 9 ενώ πέρα από
τις οχυρωμένες τοποθεσίες, η οργάνωση αξιοποιεί και κατοικημένες περιοχές όπου
δίνατε να αποκρυφτεί υλικό και ένοπλα τμήματα. Ως μέσο επικοινωνίας το δίκτυο
διοίκησης αξιοποιεί ένα δίκτυο επικοινωνιών αποτελούμενο από οπτικές ίνες 10 που
καλύπτει το σύνολο της περιοχής που η οργάνωση κατέχει από την Βηρυτό και την
κοιλάδα Μπεκάα στις περιοχές που συνορεύουν με το Ισραήλ.
Για την κατασκευή των οχυρώσεων η οργάνωση φέρεται να δέχτηκε και βοήθεια από την
Βόρεια Κορέα πέρα από το Ιράν. Ως αποτέλεσμα οι υπόγειες αυτές εγκαταστάσεις είναι
κατασκευασμένες σε μεγάλα βάθη με άρτια κατασκευή 11 ενώ εκατοντάδες οχυρωμένες
θέσεις εκτόξευσης ρουκετών και πυραύλων έχουν δημιουργηθεί. Το δίκτυο αυτό
περικλείετε από ναρκοπέδια που πέρα από την προστασία των θέσεων μάχης,
αξιοποιούνται τόσο για την διεξαγωγή ενεδρών όσο και ως μέσα άρνησης εισόδου σε μια
περιοχή. Μια μορφή αξιοποίησης τους ως όπλα άρνησης περιοχής και ενέδρας είναι η
ναρκοθέτηση των δρόμων του νότιου Λιβάνου που οδηγούν από το Ισραήλ. Σημαντική
ήταν και η χρήση όλμων και πυροβολικού στο παρελθόν, αν και η οργάνωση μέχρι και
τον εμφύλιο στην Συρία διέθετε τα συγκεκριμένα μέσα σε περιορισμένους αριθμούς 12 . Η
αύξηση τους και η περεταίρω αξιοποίηση τους θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Όσον αφορά την χρήση πυραυλικών συστημάτων η Χεζμπολάχ έχει επενδύσει
σημαντικά σε αυτόν τον τομέα καθώς αποτελεί έναν από τους δύο πυλώνες δράσης της.
Ο πρώτος εξακολουθεί να είναι μικρές ομάδες ενόπλων με χρήση αντιαρματικού
εξοπλισμού, αξιοποιώντας όμως οχυρωμένες θέσεις όπως και προβλέπει πλέον το νέο
δόγμα. Ο δεύτερος είναι η χρήση των ρουκετών και πυραυλικών συστημάτων
προκειμένου να πλήξει όχι μόνο τις Ισραηλινές δυνάμεις αλλά και το ίδιο το Ισραήλ. Ως
αποτέλεσμα η οργάνωση έχει κατασκευάσει εκατοντάδες θέσεις εκτόξευσης πυραύλων
κοντά σε θωρακισμένα καταφύγια ή με δυνατότητα εκτόξευσης από υπόγειες
εγκαταστάσεις 13 .
Το πυραυλικό οπλοστάσιο της οργάνωσης αποτελείτε κυρίως από μη κατευθυνόμενες
ρουκέτες των 122 χιλιοστών και των 220 χιλιοστών Ιρανικής κυρίως κατασκευής.
Περιλαμβάνει όμως και ποιο εξελιγμένα συστήματα με μεγαλύτερη εμβέλεια που
φθάνουν τα 70 χιλιόμετρα αλλά και βαλλιστικούς πυραύλους όπως τον Ιρανικό Fateh –
110 με εμβέλεια έως και 300 χιλιόμετρα. Οι αριθμοί των συστημάτων αυτών
υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες 14 αν και των βαλλιστικών πυραύλων είναι
περιορισμένοι. Πέρα από πυραυλικά συστήματα εδάφους-εδάφους, δηλαδή συστήματα
που εκτοξεύονται από το έδαφος εναντίων άλλων χερσαίων στόχων, η οργάνωση αν και
δεν διαθέτει ναυτικές δυνάμεις φέρεται να διαθέτει στο οπλοστάσιο της και συστήματα
που μπορούν να εκτοξευτούν από την ξηρά και να πλήξουν θαλάσσιους στόχους 15 . Ποιο
συγκεκριμένα στις 14 Ιουλίου του 2006 η Χεζμπολάχ πιθανολογείτε ότι ήταν η
οργάνωση που εκτόξευσε έναν Ιρανικής προέλευσης κινεζικό πύραυλο C-802 κατά της
Ισραηλινής κορβέτας INS Hanit προκαλώντας σημαντικές καταστροφές και απώλειες.
Παντελή όμως και ουσιαστική έλλειψη σε αντιαεροπορικά μέσα χαρακτηρίζει την
Χεζμπολά. Αν και η οργάνωση έχει προσπαθήσει να προμηθευτεί σύγχρονα
αντιαεροπορικά μέσα, οι πήγες της δηλαδή το Ιράν, η Συρία και η Βόρεια Κορέα,
διαθέτουν υποδεέστερα συστήματα τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την
Ισραηλινή Αεροπορία. Αν και προσπάθειες απόκτησης ποιο εξελιγμένων μέσων έχουν
λάβει μέρος, αυτές δεν ευδοκίμησαν, καθώς οι μόνες χώρες που θα μπορούσαν να
προμηθευτούν, Ρωσία και Κίνα φαίνεται να ήταν αρνητικές. Παρ’ αυτά η οργάνωση
φέρεται να έχει αποκτήσει φορητά επί ώμου συστήματα SA-8 που δίνατε να είναι
αποτελεσματικά εναντίων ελικοπτέρων και μη επανδρωμένων εναέριων μέσων, όχι όμως
και μαχητικών αεροσκαφών ιδιαίτερα αν αυτά πετούν σε μεγάλα ύψη 16 .
Τέλος η οργάνωση δεν διαθέτει φυσικά ούτε αεροπορία, διαθέτει όμως μεγάλο αριθμό
από εναέρια μη επανδρωμένα συστήματα που φέρονται να ξεπερνούν ακόμα και τα 200.
Αν και αυτά υστερούν σε σχέση με αυτά που έχει το Ισραήλ, εντυπωσιακές παραμένουν
οι δυνατότητες της οργάνωσης να μετασκευάζει μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα
εμπορικών προδιαγραφών, κυρίως κινεζικής προέλευσης, για στρατιωτικές χρήσεις όπως
παρατήρηση πυροβολικού 17 . Τα οχήματα αυτά πλαισιώνονται και από στρατιωτικών
προδιαγραφών οχήματα προέλευσης κυρίως αν όχι αποκλειστικά από το Ιράν όπως τα
περιφερόμενα πυρομαχικά Qasef – 1 και εναέρια οχήματα αναγνώρισης Misrad, Abadil-
2 και Mohajer-4.
Αν και η ισχύ της είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από της Χαμάς, η Χεζμπολάχ παραμένει
όμως μια οργάνωση ανταρτοπόλεμου. Ο εξοπλισμός της πέρα από τα φορητά
αντιαρματικά και αντιαεροπορικά συστήματα είναι παρωχημένος και δεν διαθέτει όχι
μόνο αεροπορία και ναυτικό, αλλά ούτε και άλλα χερσαία συστήματα όπως άρματα
μάχης, πυροβολικό σε αριθμούς ή ακριβείας, αντιαεροπορική άμυνα, ραντάρ και άλλα
συστήματα που θεωρητικά θα τις έδιναν την δυνατότητα να αντιμετωπίσει τις Ισραηλινές
ένοπλες δυνάμεις ως ίσο προς ίσο. Παρ αυτά και όπως αποδείχτηκε από τον πόλεμο του
Λιβάνου το 2006, παραμένει μια ισχυρή δύναμη ανταρτοπόλεμού με πολυετή εμπειρία
και άριστο σχεδιασμό που βασίζεται σε ένα δοκιμασμένο δόγμα που έχει φανεί ικανό να
αντιμετωπίσει το Ισραήλ. Αν όμως αυτό είναι επαρκές και σήμερα, βασίζεται όχι μόνο
στο κατά πόσον οι Ισραηλινές δυνάμεις έχουν εξελιχθεί αλλά και στο αν έχουν
αφομοιώσει τα διδάγματα του παρελθόντος και τις πληροφορίες από τις μυστικές
υπηρεσίες και άλλες πηγές.
1 Al Jazeera Staff (September 19, 2024) ‘What is Hezbollah?’, Al Jazeera
2 Kali Robinson (September 20, 2024), ‘What is Hezbollah’, Counsil on Foreign Relations
3 ‘What is Hezbollah and why is Israel attacking Lebanon?’, BBC
4 Helmer Daniel Isaak (2007), ‘Flipside of the COIN: Israel’s Lebanese Incursion between 1982-2000’, The
Long War Series Occasional Paper 21, Combat Studies Institute Press Fort Leavenworth, Kansas.
5 Blanford Nicholas (May 24, 2010), “Hezbollah and the Next War with Israel’ Middle East Institute.
6 Lieutenant Colonel Kenny D. Harper and Colonel William R. Betson (January – February 2010) “Complex
Web Defense Experiment’ Armor magazine
7 Editing John Boyle (September 17, 2024), ‘What weapons does Lebanon’s Hezbollah have’, Reuters
8 Erlanger Steven Thom (July 26 2006), “Israel Finding a difficult Foe in Hezbollah”, The New York Times
9 Farquhar, S. C. (Ed.). (2009). Back to Basics: A Study of the Second Lebanon War and Operation CAST
LEAD. Combat Studies Institute Press, U.S. Army.
10 Tal Schneider (January 2, 2024)’Expert: Hezbollah has built a vast tunnel network far more sophisticated
than Hamas’s’, The Times of Israel
11 Farquhar, S. C. (Ed.). (2009). Back to Basics: A Study of the Second Lebanon War and Operation CAST
LEAD. Combat Studies Institute Press, U.S. Army
12 Cordesman, Anthony H. (July 15, 2006) ‘Iran's Support of the Hezbollah in Lebanon’ Center for Strategic
and International Studies.
13 ‘What do we know about Hezbollah’s tunnels?’ France24 (August 24, 2024)
14 ‘Hezbollah: An in depth examination under Hassan Nasrallah’s Leadership’, The Israeli Defense Forces.
15 Jesus Mesa (June 24, 2024), ‘Hezbollah vs Hamas: Key Differences in Military Power’, Newsweek
16 Rayhan Uddin and Heba Nasser (September 25, 2024), ‘Israel’s war on Lebanon: What arms does
Hezbollah have?’, Middle East Eye
17 Larry Friese, N.R. Jenzen-Jones and Michael Smallwood, ‘Emerging Unmanned Threats: The use of
commercially-available UAVs by armed non-state actors’ (2016)’ Armament Research Services.