Του Θανάση Κ.
Ανίκανες αυταρχικές ηγεσίες και λαϊκιστές δημαγωγοί, δαιμονοποιούν τους αντιπάλους τους!
Στον ύστερο Μεσαίωνα κάθε ανήσυχο πνεύμα και κάθε ανυπότακτο άτομο το κατηγορούσαν ως “αιρετικό”, ή “μάγο”, ή “όργανο του Σατανά”. Και συχνά τον ή την έκαιγαν στην πυρά.
Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, στα χρόνια της “τρομοκρατίας” (1793-94), οι επαναστάτες ξεκλήριζαν ως “εχθρούς του λαού” όλους τους διαφωνούντες. Αρκούσε η απλή κατηγορία τους ως “υπόπτων” – όχι αναγκαστικά “ενόχων” – για να οδηγηθούν στην γκιλοτίνα. Ακόμα και διακεκριμένα ηγετικά στελέχη της ίδιας της Επανάστασής τους. Για την ακρίβεια όλοι οι αρχικοί ηγέτες της Επανάστασης εξοντώθηκαν τότε. Και δεκάδες χιλιάδες απλοί άνθρωποι εκτελέστηκαν στη Βανδέα απλώς και μόνο διότι δήλωναν Χριστιανοί πιστοί.
Στη Χιτλερική Γερμανία, στοχοποιήθηκαν οι Εβραίοι, και στάλθηκαν μαζικά στα κρεματόρια.
Επί Στάλιν, οι Σοβιετικοί εξόντωσαν όλους τους διαφωνούντες ως “πράκτορες του εχθρού”. Αργότερα, οι μέθοδοι εξόντωσης έγιναν πιο “ήπιες”. Αλλά μέχρι την περίοδο Γκορμπατσόφ, οι διαφωνούντες κατηγορούνταν ως “πράκτορες του Ιμπεριαλισμού”…
Όλα αυτά πέρασαν στην Ιστορία με μια χαρακτηριστική φράση, δύο λέξεις όλες κι όλες: “κυνήγι μαγισσών”. (Στα Αγγλικά μονολεκτικά: witch-hunt).
Παραπέμπει σε τρία πράγματα ασύμβατα με αυτό που αποκαλούμε σήμερα “κράτος Δικαίου”:
Στην “ενοχοποίηση” της σκέψης,
στην δαιμονοποίηση του φρονήματος
και στην “δίκη προθέσεων”.
- Κάποιος είναι “επικίνδυνος” για το “κοινωνικό σύνολο”, όχι γι’ αυτά που έκανε, αλλά γι’ αυτά που σκέφτηκε.
- Κάποιος είναι “επικίνδυνος” και πρέπει να εξοντωθεί, όχι γι’ αυτά που σκέφτηκε ίσως – γιατί μπορεί καν να μη τα σκέφτηκε – αλλά για όσα γενικώς πιστεύει, που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε “αμαρτωλές” σκέψεις. Πριν ακόμα τις εκφράσει…
- Και κάποιος είναι “επικίνδυνος”, τέλος, όχι γι’ αυτά που κάνει, ή που σκέφτεται ή που πιστεύει, αλλά για τις “προθέσεις” που μπορούν να του αποδώσουν άλλοι – οι αντίπαλοί του.
Δυστυχώς η πολιτική τάξη της Δύσης συνολικά δείχνει σήμερα τέτοια νοσηρά συμπτώματα σήμερα. Δεν έχει φτάσει ακόμα στο “κυνήγι μαγισσών” – αλλά το πλησιάζει!
- Όσοι διαφωνούν με τον “δικαιωματισμό“, με το woke culture (τη συνολική ενοχοποίηση του Δυτικού Πολιτισμού) ή με τα ακραία και αλυσιτελή μέτρα αντιμετώπισης της “κλιματικής κρίσης”, θεωρούνται συλλήβδην “ακροδεξιοί”.
- Όσοι διαφωνούν με τα μέτρα αντιμετώπισης της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και με τις δυτικές “κυρώσεις” κατά της Ρωσίας – που πλήττουν περισσότερο την Δύση παρά την ίδια τη Ρωσία – θεωρούνται… “Πουτινικοί”!
Τώρα το ίδιο λέει και το ΔΝΤ: Αναθεωρεί τις οικονομικές προβλέψεις του: Για τη Ρωσία τις αναθεωρεί θετικά. Για την Δύση τις αναθεωρεί επί τα χείρω. Φαίνεται πως και το ΔΝΤ έγινε… “Πουτινικό” πλέον…
- Όσοι διαφωνούν με την “Πολιτική” της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης – που εν πολλοίς η προηγούμενη “πολιτική” της ίδιας της ΕΕ προκάλεσε – θεωρούνται “λαϊκιστές”.
- Στην Ιταλία, που βαδίζει σε έκτακτες εκλογές, το Στέητ Ντηπάρτμεντ βγάζει ανεπίσημη ανακοίνωση όπου θεωρεί “απαράδεκτο” να μπει στην επόμενη κυβέρνηση, η ηγέτις των “νεοφασιστών” Μελόνι (που προηγείται ήδη στις δημοσκοπήσεις).
Είναι και ανόητοι: Αμέσως μετά την ανακοίνωση αυτή η δημοτικότητα της Μελόνι ανέβηκε! (από το 23% στο 27%)!
Δύο τρείς τέτοιες ανακοινώσεις ακόμα και θα τη σπρώξουν πάνω από το 30%!
Δηλαδή, μόνοι τους θα φέρουν αυτό που απεύχονται!
Στη Βρετανία έχουμε δύο υποψηφίους για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος και για την Πρωθυπουργία. Ο ένας, ο Rishi Sunak θεωρείται “υπερδεξιός”, γιατί διακηρύσσει πως η Κίνα είναι πολύ σοβαρότερος εχθρός για τη Δύση απ’ ό,τι η Ρωσία. Άρα τον στιγματίζουν ως “κρυπτο-Πουτινικό”!
Η άλλη, η Liz Truss είναι σκληρή εναντίον της Ρωσίας, αλλά τη θεωρούν… “ακροδεξιά” κι αυτήν, διότι ήταν οπαδός του Τράμπ στις ΗΠΑ και έχει μιλήσει δημόσια άσχημα για τον Πρόεδρο Μπάϊντεν!
Ο Σούνικ ήταν εξ αρχής οπαδός του Brexit, άρα, κατά τους επικριτές του στις Βρυξέλλες, είναι…”ακροδεξιός”!
Ο Σούνικ επίσης υπόσχεται να επιστρέψει τη Βρετανία στον εθνικό της χαρακτήρα. Όμως, δεν μπορούν να τον πουν “ξενοφοβικό”, γιατί υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: ο ίδιος είναι …Ινδός!
Η αντίπαλός του, η Truss είχε ψηφίσει εναντίον του Brexit (υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ), αλλά στη συνέχεια διαπραγματεύθηκε πολύ σκληρά τους όρους αποχώρησης της Βρετανίας και γενικά θεωρεί την Ευρωπαϊκή ηγεσία “εντελώς αναξιόπιστη”. Άρα είναι… “ακροδεξιά” κι αυτή!
Χώρια που είναι και υπέρ άμεσης μείωσης των φόρων, και δηλώνει οπαδός της Θάτσερ, άρα τη θεωρούν ακραία-νεοφιλελεύθερη! Δηλαδή επίσης… “ακροδεξιά”!
Kαι οι δύο έχουν τοποθετηθεί με απόλυτη σαφήνεια κατά του “δικαιωματισμού” και του woke culture της αποδόμησης των Δυτικού Πολιτισμού, άρα είναι… “ακροδεξιοί” αμφότεροι (κατά τις Βρυξέλλες).
Στην Πολωνία το κυβερνών Κόμμα είναι σε μόνιμη σύγκρουση με τις Βρυξέλλες! Αιτία, μεταξύ πολλών άλλων, η πρόθεση των Πολωνών να “εκκαθαρίσουν” το δικαστικό τους σώμα από τα παραδικαστικά κυκλώματα που τους κληροδότησε το καθεστώς του “υπαρκτού σοσιαλισμού”.
Αυτό εκλαμβάνεται από τις Βρυξέλλες ως “παρέμβαση” στην Δικαιοσύνη και κατάλυση του “κράτους δικαίου”! Μπορεί να έχουν δίκιο. Μπορεί και όχι…
Αλλά την ίδια στιγμή στις Βρυξέλλες κατακρίνουν την απόφαση του… Αμερικανικού Ανώτατου Δικαστηρίου για το θέμα των αμβλώσεων.
Και καλούν την Αμερικανική κυβέρνηση να την ανατρέψει!
Βέβαια το Αμερικανικό Δικαστήριο ΔΕΝ… “απαγόρευσε” τις αμβλώσεις. Απλώς έπαψε να θεωρεί “συνταγματικά κατοχυρωμένο” δικαίωμα τις αμβλώσεις on demand, δηλαδή οποιαδήποτε στιγμή το αποφασίσει η έγκυος. Και η λογική του ΔΕΝ ήταν αμφισβήτηση του δικαιώματος των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους. Αλλά η “εξισορρόπηση δύο δικαιωμάτων”: της γυναίκας να ορίζει το σώμα της από τη μια πλευρά, και του αγέννητου παιδιού στη ζωή, από την άλλη.
Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου προβλέπει σαφώς ότι στις περιπτώσεις βιασμών, αιμομιξίας, κινδύνου για τη ζωή της εγκύου ή του ίδιου του εμβρύου, οι αμβλώσεις είναι απολύτως θεμιτές. Θέτει ως όριο τις 13 ή 14 εβδομάδες της κύησης και εναποθέτει στις Πολιτείες να νομοθετήσουν σχετικώς. Δηλαδή να θέσουν τις προϋποθέσεις και τα όρια. Εκεί που ως τώρα νομοθετικά δεν υπήρχαν.
Το πρόβλημα έχει μεγάλο ενδιαφέρον από νομική άποψη, αλλά το δικαίωμα των γυναικών στις αμβλώσεις ΔΕΝ “παραβιάζεται” στην πράξη – και πάντως είναι απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.
Με ποιά λογική Ευρωπαϊκά όργανα – ή ευρωπαϊκά κόμματα – δικαιούνται να “επέμβουν” από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού;
Αφενός υπερασπίζονται την “ανεξαρτησία” της Δικαιοσύνης (στην Πολωνία) ακόμα κι εκεί που υπάρχουν καταγγελίες για “παραδικαστικά κυκλώματα” – κι από την άλλη παρεμβαίνουν στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στις… ΗΠΑ, επειδή δεν τους αρέσουν οι αποφάσεις της!
Αυτό δεν είναι υπεράσπιση “θεσμικών αρχών”…
Είναι θεσμικός καιροσκοπισμός!
Με την κυβέρνηση της Ουγγαρίας έχουν κι ένα επί πλέον πρόβλημα στις Βρυξέλλες.
Εκεί ο “κακός Όρμπαν” δεν θέλει να διδάσκεται η θεωρία των “πολλών φύλων” στα παιδιά του δημοτικού και του νηπιαγωγείου. Όπως και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και όλη την Ευρώπη, θεωρεί ότι τα φύλα τα ορίζει η φύση και είναι δύο: αρσενικό και θηλυκό.
Όποιος θέλει μπορεί να αλλάξει φύλο – αλλά μόνον εφ’ όσον ενηλικιωθεί.
Μέχρι τότε δεν μπορεί να δηλώνει διαφορετικό φύλο από εκείνο που του όρισε η φύση.
Η ιδιαιτερότητα οφείλει να γίνεται σεβαστή ως ιδιαιτερότητα.
Όχι να διδάσκεται στα παιδιά – υποχρεωτικά – ως “κανονικότητα”!
Τα “ιδιαίτερα άτομα” πρέπει να είναι απ’ όλους σεβαστά.
Όχι να διδάσκεται η “ιδιαιτερότητα” ως πρότυπο!
Κάποτε πρέπει να ξεχωρίσουμε το δικαίωμα στην ιδιαιτερότητα, από την “επιβολή” της ιδιαιτερότητας
– και μάλιστα από πολύ μικρές ηλικίες. Πράγμα που παραβιάζει τα δικαιώματα όλων των υπολοίπων.
Η διαφωνία αυτή εκφράζεται τόσο από τον Όρμπαν όσο και από την εκλεγμένη ηγεσία της Πολωνίας. Ενώ αντίστοιχες αντιρρήσεις έχουν εκφράσει οι εκλεγμένοι ηγέτες κι άλλων χωρών-μελών της ΕΕ.
Όλοι αυτοί χαρακτηρίζονται συλλήβδην “ακροδεξιοί”, ρατσιστές και “ομοφοβικοί”.
Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι οι ηγέτες της Πολωνίας και της Ουγγαρίας έχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις μεταξύ τους για το Ουκρανικό. Οι Πολωνοί είναι οι πιο εχθρικά διακείμενοι απέναντι στον Πούτιν. Και πιο υποστηρικτικοί του αγώνα των Ουκρανών. Ο ηγέτης της Ουγγαρίας αντίθετα, είναι πιο “ανεκτικός” απέναντι στη Ρωσία.
Παρ’ όλα αυτά οι Βρυξέλλες θεωρούν και τους δύο… “ακροδεξιούς”!
Γιατί και οι δύο τους, ενώ διαφωνούν στο Ουκρανικό, συνεργάζονται απολύτως στον αγώνα τους κατά του “δικαιωματισμού”, αλλά και κατά της ανόητης ενεργειακής πολιτικής των Βρυξελλών.
Και οι δύο απαντώντας στις σφοδρές επικρίσεις των Γερμανών λένε το εξής:
- Αν θέλετε να βρείτε “φίλους” του Πούτιν, αναζητήστε τους ανάμεσά σας: στους δύο πρώην Καγκελάριους της Γερμανίας, τον Γκέρχαρντ Σρέντερ από το Σοσιαλδημοκρατικο Κόμμα και την Άγκελα Μέρκελ από το Χριστιανοδημοκρατικό.
Ο Σρέντερ, όχι μόνο προώθησε την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο, αλλά μετά την αποχώρησή του από την Καγκελαρία δούλεψε- και εξακολουθεί να δουλεύει – για το ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο Gazprom.
H Μέρκελ, συνέχισε την πολιτική της πρόσδεσης με το ρωσικό αέριο και υποστήριξε τη δημιουργία του ρωσικού αγωγού North Stream 2 για να παρακάμπτεται η Ουκρανία, λίγο μετά που οι Ρώσοι προσάρτησαν την Κριμαία.
Πράγμα που έκανε άλλωστε και ο τωρινός Καγκελάριος Σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σόλτς.
Πάει πολύ όλοι αυτοί να μας κουνάνε το δάχτυλο…
Δυστυχώς, σε όλα αυτά έχουν δίκιο…
Πριν λίγους μήνες οι Βρυξέλλες επενέβησαν στις εκλογές της Ουγγαρίας κάνοντας δημόσια έκκληση να καταψηφίσει ο λαός της χώρας τον Βίκτορα Όρμπαν. Μάλιστα βοήθησαν ανοικτά να ενωθεί η αντιπολίτευση εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην “ενωμένη” αντιπολίτευση που συγκροτήθηκε υπό τις πιέσεις των Βρυξελλών, συμμετείχαν από σοσιαλδημοκράτες και πράσινοι μέχρι και “πρώην” ακροδεξιοί!
Όμως απέτυχαν οικτρά!
Ο Όρμπαν επανεξελέγη θριαμβευτικά για τέταρτη συνεχή θητεία, με 53%, εξασφαλίζοντας τα δύο τρίτα των εδρών...
Είναι φανερό ότι η παρέμβαση των Βρυξελλών, εκτός από “ανεπίτρεπτη” αποδείχθηκε και “αντιπαραγωγική”. Είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Πολλοί φοβούνται ότι η τωρινή παρέμβαση στην Ιταλία θα φέρει επίσης τα αντίθετα αποτελέσματα.
Άλλωστε στην Ιταλία οι “ιεροφάντες” της Πολιτικής Ορθότητας δεν καταγγέλλουν μόνο την Μελόνι από τους “Frateli Italiani”.
Καταγγέλλουν και τον Σαλβίνι που συμμετείχε στην Κυβέρνηση Ντράγκι, καταγγέλλουν και τον Μπερλουσκόνι, που επίσης στήριζε της κυβέρνηση Ντράγκι, καταγγέλλουν και το Κόμμα των 5 Αστέρων που συμμετείχε στην Κυβέρνηση Ντράγκι, αλλά διασπάστηκε στην πορεία.
Τελικά οι Βρυξέλλες υποστήριζαν την κυβέρνηση Ντράγκι αλλά καταγγέλλουν εκ των υστέρων… όλα τα κόμματα που συμμετείχαν στην κυβέρνηση εκείνη εκτός από ένα (το Δημοκρατικό Κόμμα)!
Το κυνήγι μαγισσών δεν είναι η μόνη μεσαιωνική πρακτική που έχουν υιοθετήσει οι Ιεροεξεταστές της “Πολιτικής Ορθότητας”. Μοιράζουν και “συγχωροχάρτια”:
- Τους ακροδεξιούς με τα εμβλήματα των Ναζί στην Ουκρανία τους χαρακτηρίζουν “πατριώτες”.
- Τους ακροδεξιούς που συστρατεύθηκαν εναντίον του Όρμπαν στην Ουγγαρία τους χαρακτηρίζουν “μετανιωμένους”, ΠΡΩΗΝ (ακροδεξιούς).
- Τους ακροδεξιούς της Ιταλίας και της Γαλλίας και της Ισπανίας που όντως μετακίνησαν τα κόμματά τους σε πιο “μετριοπαθείς” θέσεις (αλλά παραμένοντας στην Δεξιά ιδεολογία) κι έτσι πέτυχαν να αυξήσουν την επιρροή τους, τους καταγγέλουν. Μαζί και πολλούς άλλους που ΔΕΝ υπήρξαν ποτέ “ακροδεξιοί”.
Τα συγχωροχάρτια μοιράζονται αφειδώς σε “ημετέρους” – και οι “κατάρες” σε όλους τους άλλους.
- Στο μεταξύ η Λεπέν ουσιαστικά… συγκυβερνά με τον Μακρόν στη Γαλλία. Αφού περνάνε από κοινού νομοσχέδια. Αλλά η Λεπέν είναι “ακροδεξιά”.
- Και ο Μακρόν λέει ότι πρέπει “να δοθεί διέξοδος στον Πούτιν”.
Αλλά ο Μακρόν δεν είναι “Πουτινικός”, όπως όσοι άλλοι λένε ακριβώς το ίδιο. Είναι “κεντρώος”…
- Η Μελόνι ζητάει να γίνουν πυρηνικά εργοστάσια στην Ιταλία. Αλλά η Μελόνι είναι “νεοφασίστρια”.
Ενώ ο Μακρόν που έχει πυρηνικά εργοστάσια στη Γαλλία είναι “κεντρώος”. - Και το Κόμμα του Σόλτς που σκέπτεται να ξαναδουλέψει τα πυρηνικά εργοστάσια της Γερμανίας, δεν είναι “ακροδεξιό”, είναι Σοσιαλδημοκρατικό.
- Και επί Πρωθυπουργίας Σάντσεθ στην Ισπανία σκοτώνονται παράνομοι μετανάστες στα σύνορα με το Μαρόκο. Αλλά ο Σάντσεθ είναι Σοσιαλιστής όχι “ακροδεξιός”.
Στην Ισπανία οι “ακροδεξιοί” τα λένε, αλλά οι Σοσιαλιστές τα κάνουν.
Στο μεταξύ, η Ευρώπη, Πολιτική για το Ενεργειακό ακόμα ΔΕΝ έχει.
Ούτε οι ΗΠΑ υπό τον Μπάϊντεν.
Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ – που μόλις χαλάρωσαν τις κυρώσεις για τρόφιμα και λιπάσματα από τη Ρωσία – Πολιτική για το τι θα κάνουν με την Ουκρανία ΔΕΝ έχουν.
Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ Πολιτική για το πώς θα ελέγξουν τα σύνορά τους από τις “εργαλειοποιημένες ροές” ΔΕΝ έχουν.
Η Ευρώπη, πολιτική για το δημογραφικό ΔΕΝ έχει.
Κι ενώ δεν έχουν Πολιτική για τίποτα, έχουν ξαφνικά γεμίσει… “μάγισσες”!
Πολλές σύγχρονες “μάγισσες”:
“Ακροδεξιούς”, “ρατσιστές”, “ομοφοβικούς” – όποιος διαφωνεί με τους Ιεροεξεταστές της “Πολιτικής Ορθότητας”, ξαφνικά εξοβελίζεται στο “Πύρ το Εξώτερον”.