Την 01.03.2024, η κυβέρνηση της Νικαράγουα κατέθεσε προσφυγή κατά της Γερμανίας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης του Ο.Η.Ε. (Application instituting proceedings), ανακοινώσασα αυτήν δια του γραφείου Τύπου αυτής (Nicaragua files application against Germany at the I.C.J.), επειδή, κατά την πρώτη, η τελευταία παραβιάζει την Σύμβαση του Ο.Η.Ε. περί Προλήψεως και Καταστολής του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (1948). Η υπόθεση φέρεται συζητηθείσα την 08.04.2024. Έχομε ήδη πει, επ’ευκαιρία προσφυγής του κράτους της Νοτίου Αφρικής κατά του Ισραήλ ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Χάγη), ότι το Ισραήλ τουναντίον αμύνεται (Ήταν υπέρ ή κατά του Ισραήλ η απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου;), υπό την έννοια, ότι ηγέτες της διαπράξασας τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου (2023) Χαμάς, υποστηριζομένης υπό τούτων των Παλαιστινίων (2ο κύμα), διεμήνυσαν την επαύριον, ότι θα επανέλθουν προς επανάληψη των ειδεχθών αυτών πράξεων στο μέλλον (Hamas official says group aims to repeat Oct. 7 onslaught many times to destroy Israel).
Συγκεκριμένα, η Νικαράγουα ισχυρίζεται, ότι η Γερμανία συνδράμει το Ισραήλ στην διάπραξη γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων, εξάγουσα σε αυτό το 47% των υπό του τελευταίου εισαγωγών όπλων, ενώ έχει ήδη από του έτους 2003 εγκρίνει 4.427 ατομικές άδειες εξαγωγής όπλων προς το Ισραήλ (Forensis-Report-German-Arms-Exports-to-Israel-2003-2023). Έγκριτοι διανοούμενοι ισχυρίζονται (Max Blumenthal: “Today, the World Court will hear Nicaragua’s case against Germany), ότι δια των ανωτέρω, η Γερμανία άγει, δια της ιδιαιτέρας σχέσεώς της μετά του Ισραήλ, προς επαναπροσδιορισμό αυτής ως αυτοκρατορικής δυνάμεως. Να υπενθυμίσομε, ότι η διδαχθείσα υπό της Γερμανίας περί φασισμού και επικρατήσεως τούτου, είναι η Μουσουλμανική Αδερφότης, την 10ετία του 1930 (Επισκόπηση της τρέχουσας απειλής που αποτελεί η μητρική της Χαμάς οργάνωση “Μουσουλμανική Αδελφότητα”), της οποίας η Χαμάς σήμερα είναι παρακλάδι, ενώ η ιδία η Χαμάς έχει ορίσει ως στόχο δια των καταστατικών αυτής την εξαφάνιση του κράτους και του λαού του Ισραήλ (The Avalon Project: Hamas Covenant 1988, Yale.Edu, Προοίμιο και άρθρα 2, 13, 14, 17 και 31), έως και δια της τελευταίας τροποποιήσεως τούτων (HAMAS-A-Document-of-General-Principles-and-Policies 2017, άρθρα 14 και 18). Εξ ου και τα αραβικά Κράτη, τουλάχιστον από της συνάψεως των πρώτων Συμφωνιών Αβραάμ (2020), ετάσσοντο ανοικτά κατά της επικρατήσεως της Χαμάς (I Worked on the Abraham Accords. It’s Time to Free the Palestinians from Hamas – and Iran), σήμερα, δε, προτρέπουν το Ισραήλ να εξοντώσει ταύτην (Arab Leaders to Israel: Annihilate Hamas), ενώ κατά τον καθηγητή της Νομικής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Άλαν Ντέρσοϊτζ, η αναλογία των θανατωθέντων αμάχων έναντι των μαχίμων στην Γάζα είναι η χαμηλωτέρα ιστορικώς παντός θεάτρου πολέμου σε αστική ζώνη (1,5 προς 1 ή 1 προς 1) (U.S.-Israel Relations and the Case for Defeating Hamas, ενότης 7:15) και ενώ η ιδία η ηγεσία της Χαμάς έχει ομολογήσει, ότι χρησιμοποιεί τους αμάχους ως ασπίδες (Hamas MP Fathi Hammad: We Used Women and Children as Human Shields), έως και δεν διστάζει όπως εκτελεί τούτους, όπως προ μηνός επί της οδού al-Bahar, δυτικώς της Γάζας, εν αναμονή ανθρωπιστικής βοηθείας (𝐇𝐚𝐦𝐚𝐬 𝐭𝐞𝐫𝐫𝐨𝐫𝐢𝐬𝐭𝐬 𝐨𝐩𝐞𝐧𝐞𝐝 𝐟𝐢𝐫𝐞 𝐨𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐆𝐚𝐳𝐚𝐧𝐬 𝐨𝐧 𝐚𝐥–𝐁𝐚𝐡𝐚𝐫 𝐭𝐫𝐞𝐞𝐭, 𝐰𝐞𝐬𝐭 𝐨𝐟 𝐆𝐚𝐳𝐚, 𝐰𝐡𝐢𝐥𝐞 𝐭𝐡𝐞𝐲 𝐰𝐞𝐫𝐞 𝐰𝐚𝐢𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐟𝐨𝐫 𝐡𝐮𝐦𝐚𝐧𝐢𝐭𝐚𝐫𝐢𝐚𝐧 𝐚𝐢𝐝 𝐭𝐫𝐮𝐜𝐤𝐬 𝐭𝐨 𝐚𝐫𝐫𝐢𝐯𝐞).
Στον ίδιον ειρμό σκέψεως φέρεται κινούμενος και εις των υιών του ιδρυτού της Χαμάς, Μοσάμπ Χασάν Γιουσέφ, που αυτομόλησε στο Ισραήλ (1997), δράσας ως Ισραηλινός πράκτωρ, μετεγκατασταθείς κατόπιν στις Η.Π.Α. (2007) και προσηλυτισθείς τον Χριστιανισμό, αποκαλύπτων και αυτός, στο Βρετανό δημοσιογράφο Piers Morgan, τα εξής (Piers Morgan interviews Hamas founder’s son who became a spy for Israel): «Η Χαμάς εκμεταλλεύεται τους Παλαιστινίους ως καύσιμο δια την ευόδωση των επεκτατικών της στόχων. (…) Οι στόχοι αυτοί πρέπει να διαχωρισθούν των Παλαιστινίων. (…) Η Χαμάς πρέπει να απομακρυνθεί της εξουσίας. (…) Άπαξ και αυτό συμβεί, οι Παλαιστίνιοι θα είναι ευγνώμονες στο Ισραήλ. Σήμερα, υπομένουν πολλά. (…) O παλαιστινιακός λαός τελεί υπό ομηρεία». Και δια μην νομισθεί, ότι η Παλαιστινιακή Αρχή (Π.Α.) αποτελεί κατ’ανάγκην οδό προς επίλυση του Παλαιστινιακού, αναφέρεται, ότι και η Π.Α. αποτελεί επίσης εφαλτήριο ενθαρρύνον την ανάπτυξη της δράσεως της Χαμάς, ως αποκαλύπτει ο Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφεύς Ντάγκλας Μάρεϊ (Douglas Murray clashes with Palestinian leader in fiery debate, 04:52): «Πολλοί είναι εκείνοι εκτός Ισραήλ που πιστεύουν, ότι αυτή αύτη η Π.Α. αποτελεί την ειρηνοποιό πτέρυγα της Χαμάς. (…) Τέτοια, όμως, δεν είναι η περίπτωση. Η Π.Α., πέραν του ότι είναι μία απ’άκρου εις άκρον διεφθαρμένη οντότης, όπερ δεν χρειάζεται ν’αναλύσω στο συνομιλητή μου [πρόκειται περί του Mustafa Barghouti, ηγέτου της Εθνικής Παλαιστινιακής Πρωτοβουλίας (Palestinian National Initiative)], χρηματοδοτούμενη, τόσον υπό του Ισραήλ, όσο και υπό της Ε.Ε., της Μεγ. Βρετανίας και της λοιπής Διεθνούς Κοινότητος, καταβάλλει μισθούς σε τρομοκράτες [!], ήτοι σε φονεύοντες αμάχους στο ίδιο το Ισραήλ. Μετά τοιαύτης οντότητος, είναι αδύνατον να συναφθεί ειρήνη. (…)».
Κατά την Νικαράγουα, η Γερμανία παρέβη
- το άρθρο 1 της Συμβάσεως περί Γενοκτονίας (Rorg), δυνάμει του οποίου «τα Συμβαλλόμενα Μέρη επιβεβαιούν, ότι η γενοκτονία, συντελουμένη, είτε εν καιρώ ειρήνης, είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα διεθνούς δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να την προλαμβάνουν και τιμωρούν», μεταξύ, δε, των πράξεων που συνιστούν γενοκτονία, είναι και η κατ’άρθρο 3, εδάφιο ε) «συνέργεια στην γενοκτονία».
- το άρθρο 1 των Συμβάσεων της Γενεύης του 1949 (The Geneva Conventions of 12 August 1949), περί σεβασμού (1) των τραυματιών και ασθενών των Ενόπλων Δυνάμεων ξηράς και (2) θαλάσσης, (3) φροντίδων στους αιχμαλώτους πολέμου και (4) προστασίας των αμάχων εν περιόδω πολέμου.
- το άρθρο 144 της Βάσεως Δεδομένων περί Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου (Customary IHL – Rule 144. Ensuring Respect for International Humanitarian Law Erga Omnes), κατά το οποίο, «τα Κράτη επ’ουδενί ενθαρρύνουν παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από μέρη εμπλεκόμενα σε ένοπλη σύρραξη, παρά οφείλουν ν’ασκούν την επιρροή τους, όσον αυτό τούς είναι δυνατόν, προς τερματισμό των τυχόν παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».
Στις δε αρχές Φεβρουαρίου ε.ε., η Νικαράγουα, ήδη ταχθείσα παρά το πλευρό του κράτους της Νοτίου Αφρικής (In the International Court of Justice Nicaragua supports South Africa’s case against Israel), εζήτησε υπό των Μεγ. Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία και Καναδά να παύσουν να εφοδιάζουν το Ισραήλ μεθ’όπλων, πυρομαχικών, τεχνολογικού εξοπλισμού κ.α., προς αποφυγή πράξεων κατά παράβαση της Συμβάσεως περί Γενοκτονίας (Nicaragua Urges United Kingdom, Germany, Netherlands and Canada to End Complicity in Gaza Genocide). Μεταξύ των δριμυτάτων υπερμάχων της στηρίξεως του Ισραήλ -πωλήσεις όπλων-, είναι παραδόξως και ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον. Και λέμε «παραδόξως», διότι καίτοι ευστόχως κρίνει, ότι προτάσεις Βρετανών βουλευτών υπέρ της απαγορεύσεως τέτοιων πωλήσεων θ’αποτελέσουν την ταφόπλακα, όχι μόνον του Ισραήλ, αλλά συνακολούθως και της ιδίας της Δύσεως, επί της Ουκρανίας, υπήρξε σφοδρός πολέμιος των Ρωσοφώνων, των υφισταμένων γενοκτονία υπό του Κιέβου από της καταλύσεως, την 23.02.2014, του Νόμου Kivalov-Kolesnichenko υπ’αρ. 5029/03.07.2012, περί ελευθέρας ομιλίας της Ρωσικής, όπερ επυροδότησε διαμαρτυρίες, δια την κατάπνιξη των οποίων εξαπελύθησαν οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις και εσήμανε την έναρξη του πολέμου. Εδώ, ορθώς ο πρωθυπουργός Τζόνσον ισχυρίζεται, ότι η ολοένα διερευνώμενη εντός της Βουλής των Κοινοτήτων άποψη, περί υιοθετήσεως εμπάργκου όπλων κατά των Ισραηλιτών, αποτελεί παραφροσύνη, αφού τοιαύτη απόφαση θα συνεπήγετο νίκη δια την Χαμάς, επισημαίνων δια την τελευταία (Boris Johnson: It would be insane for Britain to ban arms sales to Israel), ότι «εκμεταλλεύεται ενεργώς τον θάνατο και την δυστυχία των ιδίων των συμπολιτών της, επιτείνουσα τον πόνο και την οδύνη τους, εμπαίζουσα την διεθνή κοινή γνώμη προς αποδοκιμασία του Ισραήλ, εμείς, δε, πίπτουμε στην λούμπα».
Κατά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, το Ισραήλ δεν διαπράττει γενοκτονία (Ήταν υπέρ ή κατά του Ισραήλ η απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου;), τούτο, δε, διότι, εν αντιθέσει προς την Σύμβαση περί Γενοκτονίας (ένθ’ανωτ, άρθρο 2), αλλά και τ’ανωτέρω καταστατικά της Χαμάς, ούτε έχει δηλώσει τέτοια Π Ρ Ο Θ Ε Σ Η, ούτε και οι πράξεις τούτου προσιδιάζουν μετά τέτοιας Π Ρ Ο Θ Ε Σ Ε ΩΣ. Καθ’ότι η Π Ρ Ο Θ Ε Σ Η είναι εκείνη καθορίζει την διάπραξη ή μη του εγκλήματος τούτου. Το Ισραήλ -όπως παρ’ημίν και η Ρωσία- διεξάγει επιχειρήσεις αμύνης, σκοπούσες την εξουδετέρωση της απειλούσας τούτο, φραστικώς και δι’έργων, Χαμάς (The Genocide Libel. Israel is not perpetrating genocide.). Θα λέγαμε, ότι τουναντίον, η παραβιάζουσα τις ανωτέρω Συμβάσεις της Γενεύης (The I.D.F. just announced that they conducted the largest operation of the war since October 7th, capturing 358 terrorists, including numerous senior leaders from Hamas and Palestinian Islamic Jihad, which is another terrorist organization in Gaza. Where were they hiding?) και την Σύμβαση περί Γενοκτονίας, είναι αυτή αύτη η Χαμάς και δη ΔΙΤΤΩΣ, ήτοι ως διακηρύττουσα την εξόντωση του κράτους και του λαού του Ισραήλ και ως εκμεταλλευομένη τους ιδίους τους Παλαιστινίους, προδήλως αδιαφορούσα εάν η εκμετάλλευση αύτη επί τω ανωτέρω σκοπώ συντελεί στην εξαφάνιση μέρους αυτών -η Σύμβαση περί Γενοκτονίας ομιλεί περί «ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος» (άρθρο 2)-, όπερ εν προκειμένω ορίζεται ως Δ Η Μ Ο Κ Τ Ο Ν Ι Α.
Εν Αθήναις τη 9η Απριλίου 2024.
Παναγιώτης Α. Ζολώτας