Εν συνεχεία της από 14.01.2024 συνεντεύξεώς του στην ανερχομένη βρετανική εκπομπή Unheard (Oleksiy Arestovych: Zelenskyy’s challenger˙ βλ. και Ζελένσκι προς Δύση: Δώστε τα χρήματα στην Ουκρανία όχι στους Ουκρανούς πρόσφυγες), ο Oleksiy Arestovych, πρώην έμπιστος σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένκσι, έδωσε συνέντευξη, την 25.01.2024, στο έγκυρο γαλλικό περιοδικό Paris Match (Arestovych: «Mon interview au “Paris Match”»). O O. Arestovych, ο από της ρωσικής εισβολής, την 24.02.2022, προκαλέσας πρώτος ρήγμα στην ιερά ένωση της διακυβερνήσεως Ζελένκσι, επέρασε στην αντιπολίτευση, επικρίνων τον αυταρχισμό του πρώην αφεντικού του -συγκεκριμένως του υπ’αυτόν καθεστώτος- και αμυνόμενος υπέρ των διαπραγματεύσεων μετά του Ρώσου προέδρου Βλαδιμήρου Πούτιν. Έχει συγκεντρώσει πέριξ του χιλιάδες Ουκρανούς καρτερούντες έναν χαρισματικό ηγέτη με ευοίωνες εξελίξεις. Σήμερα, είναι υποψήφιος δια την προεδρία της Ουκρανίας στις επικείμενες εκλογές της 31.03.2024.
Διπλωματούχος της Ψυχολογίας, προς στιγμή μέλος της ακραίας Δεξιάς και υπηρετήσας ως αξιωματούχος μυστικών πληροφοριών, κρούει σήμερον τον κώδωνα του κινδύνου. Εκ της μίας, θεωρείται Βρούτος πουλημένος στο Κρεμλίνο, εκ της άλλης, φωνή της λογικής με άνω των 2 εκατ. αποδέκτες στο κανάλι του στο YouTube. Ο ίδιος δηλοί επιθυμών να επιτελέσει έναν και μόνον σκοπό: Να βγάλει την χώρα του αιματηρού τέλματος στο οποίον ενεκλωβίσθη, ακόμη και τη απωλέσει -ο ίδιος θα πεί «παροδικώς»- της Κριμαίας και των Δημοκρατιών του Ντονμπάς, προσχωρισθείσες, δια δημοψηφισμάτων της 16.03.2014 και 23-2709.2022, στην Ρωσία. Να επισημάνομε ήδη εδώ, ότι «παροδικώς» παρ’ημίν δεν νοείται, εκτός και αν πρόκειται περί τεχνάσματος προς απόκτηση της περισσοτέρας στηρίξεως δυνατόν εν’όψει του απωτέρου σκοπού, που είναι, αν μη τί άλλο, αγαθός. Καθ’ότι προς τί η επανένταξη των ανωτέρω στην Ουκρανία, όταν η ιδία υιοθέτησε νόμο (Νόμος περί Δικαιωμάτων των Αυτοχθόνων Λαών υπ’αρ. 5506/01.07.2021) μεταχειρίζων πάσα εθνική μειονότητα -ως οι Ρωσόφωνοι- ως υποδεεστέρας των Ουκρανών, εφάμιλλος των νόμων της Νυρεμβέργης κατά των Εβραίων, την 10ετία του 1930 (Jacques Baud – The Postil Magazine, κεφ. The Special Military Operation in Ukraine – The Correlation of Forces, §5); Όταν ο Oleg Seminsky, Ουκρανός βουλευτής της Rada και μέλος του προεδρικού κόμματος Υπηρέτες του Λαού, εδήλωνε (A.P. News, 02.07.2021): «Οι Ρώσοι δεν είναι αυτόχθων λαός υπό την έννοια του νόμου. Επομένως, δεν θα μπορούν ν’απολαμβάνουν πλήρως πάντων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, ως ορίζονται υπό του Διεθνούς Δικαίου και προβλέπονται στο Σύνταγμα και τους λοιπούς νόμους της Ουκρανίας»; Αυτή είναι συνταγή επανενάρξεως του από 23.02.2014 εμφυλίου, όταν κατελύθη ο νόμος περί γλωσσικής ισότητος (Νόμος Kivalov-Kolesnichenko υπ’αρ. 5029/03.07.2012);
H τελευταία αύτη συνέντευξη ελήφθη στην Βαλένθια της Ισπανίας, διαρκούσης περιοδείας ανά την Ευρώπη σε στήριξη του ανωτέρω σκοπού της δια των διαπραγματεύσεων επιλύσεως της κρίσεως. Διαρκούσης της συνεντεύξεως, ειπώθησαν τα εξής αποκαλυπτικά (έναθ’ανωτ.): «Οφείλομε να πολεμήσομε δια την ελευθερία, όμως, συν τω χρόνω, οι πολίτες συλλαμβάνονται δια της βίας ανά τις δημοσίους οδούς, δια να σταλούν στο μέτωπο! Ο Ζελένσκι επιδιώκει να ρίψει το φταίξιμο στους στρατιωτικούς, ωστόσο, είναι η κυβέρνησή που εισήγαγε το σχέδιο νόμου περί διευρύνσεως της επιστρατεύσεως. Όλο και περισσότεροι απαιτούν εξηγήσεις περί του τρόπου περί του οποίου χειρίζεται την κατάσταση του πολέμου. (…) ο [Ουκρανός] πρόεδρος να σπεύσει να προβεί σε ανασχηματισμό, ώστε ν’αναχαιτίσει την πτώση της δημοτικότητός του. Ο Πούτιν, τον ερχόμενο Μάρτιο, θα επανεκλεγεί˙ επίσης, δε, αναμένονται φέτος εκλογές και στις Η.Π.Α. και στο Ευρωκοινοβούλιο. Θα είμεθα οι μόνοι άνευ νομίμως εκλεγέντος αντιπροσώπου/εκπροσώπου, όπερ θα μάς καταστήσει ευάλωτους. Εκείνος ο οποίος έχει τα ινία της χώρας διαρκούντος ενός πολέμου, εν κατακλείδι, σπανίως ωφελείται. Κοιτάτε τί εσυνέβη στον Τσώρτσιλ, απωλέσαντα τις εκλογές το 1945. [Το σχέδιο του Ζελένσκι που επαρουσίασε στο Νταβός, περί επιστροφής στα σύνορα του 2014] είναι εκτός πραγματικότητος. Πρέπει να το πούμε σαφώς; Δεν υπάρχει στον ορίζοντα ετούτην την στιγμή περίπτωση ανακτήσεως της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Δεν διαθέτομε τα απαραίτητα στρατιωτικά μέσα δια να εκδιώξομε τους Ρώσους των περιοχών τούτων. Θα μπορούσαμε να κρατήσουμε 2 έτη το μέγιστο. Επίσης, δεν διαθέτομε πλέον ούτε άνδρες να επιστρατεύσομε. Έως το επόμενο θέρος, καθ’ον χρόνον θα έχει τελεσθεί το ερχόμενο κύμα επιστρατεύσεως, οι Ουκρανοί θα έχουν οι ίδιοι κατανοήσει την βαρύτητα της καταστάσεως˙ 10 εκατ. εκ των συμπατριωτών μας έχουν εγκαταλείψει την χώρα, πλείονες των οποίων δεν θα επιστρέψουν. Αυτά που λέγω δεν είναι αρεστά, ευρίσκομαι, όμως, προ της ευθύνης να πω την αλήθεια. Είναι η μόνη στάση όταν διεκδικείς ψήφο. Όταν κατείχα το προηγούμενο αξίωμα, ο κόσμος ήταν έντρομος. Ο ρόλος μου ήταν ν’ανεβάσω το ηθικό του, να τον ενθαρρύνω να πολεμήσει. Σήμερα, κατόπιν πάντων τούτων, πρέπει να είμεθα ρεαλιστές. Δεν πρόκειται ν’ανακτήσομε τα εδάφη που απωλέσαμε. Απεναντίας, διακινδυνεύομε να εγκλωβισθούμε σε μία φονική κρίση. [Η κινητοποίηση της Γαλλίας, της 18.01.2024, περί συμμαχίας μεταξύ Δυτικών κρατών προς αποστολή πολεμοφοδίων] δεν πρόκειται να επιφέρει ουδεμίαν αλλαγή. Ευχαριστούμε την Γαλλία και τον πρόεδρο Μακρόν δια τον εφοδιασμό 6 κανονιών/πυροβόλων Caesar και των λοιπών 72 ανακοινωθέντων προς παραλαβή διαρκούντος του έτους, όμως, είναι ανεπαρκή δια τα 200 τεμάχια πυροβόλων που χάνομε κάθε μήνα στο μέτωπο. Δια να έχομε ελπίδα νίκης, πρέπει η βοήθεια από πλευράς Δύσεως να πολλαπλασιασθεί επί 10˙ όπερ αδύνατον, εφ’όσον η βιομηχανία των συμμάχων μας δεν διαθέτουν τέτοιες δυνατότητες. Ο πόλεμος στο Ισραήλ και οι τελευταίες εξελίξεις στην Ερυθρά Θάλασσα επίσης προκάλεσαν συνθήκες εξαιρετικά επίφοβες δια την Ουκρανία, (…). Ο δε Πούτιν εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες. Όσον καθόμαστε άπραγοι, τόσον οι Ρώσοι ενισχύουν την θέση τους. (…) Ήμουν μέλος της διαπραγματευτικής ομάδος της Κωνσταντινουπόλεως. Είχαμε ιστορική ευκαιρία τότε, περί της οποίας, εν τέλει, αδιαφορήσαμε. Η Ουκρανία, πλέον, δεν έχει άλλην επιλογή από τού να δεσμευθεί να μην ανακαταλάβει τα απολεσθέντα εδάφη δια της βίας των όπλων , (…). Είναι ο μόνος τρόπος να τερματισθεί ο πόλεμος, χωρίς να σημαίνει πως θα παραιτηθούμε τούτων. Φρονώ, επίσης, ότι υπάρχει περιθώριο ελιγμών δια την ένταξή μας στο Ν.Α.Τ.Ο.: Άνευ της επισήμου προσχωρήσεώς μας σε αυτό, μπορούμε να προβούμε σε διμερείς συμφωνίες μετ’εκάστου Κράτους-Μέλους ξεχωριστά, προς αποτροπή νεωτέρας επιθέσεως στο μέλλον. [Επίσης], πρέπει να παρασχεθεί αμνηστία σε αμφότερα τα στρατόπεδα, περιλαμβανομένων των καταγγελιών σε βάρος της Μόσχας, περί “εγκλημάτων πολέμου”, “εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητος” και “γενοκτονίας”] (…). Αυτό είναι το τίμημα της ειρήνης. Δεν πρόκειται περί αρνήσεως των εγκλημάτων τούτων. Αλλά οφείλομε να είμεθα πραγματιστές. Απόλυτη προτεραιότης μου, η επιστροφή των αιχμαλώτων (…). Δυστυχώς, (…) [ο πρόεδρος Ζαλένσκι δεν προτίθεται να υιοθετήσει τέτοιους συμβιβασμούς. Είναι πείσμων και αδιάλλακτος. Έχει καταστήσει την νίκη πλήρως συνυφασμένη με το πολιτικό του μέλλον. Επ’ουδενί επιθυμεί να ενδώσει στους Ρώσους. Μείζον δι’αυτόν είναι η τιμή. Δι’εμέ, να σταματήσω την αιμορραγία. Όσον παραμένει στην εξουσία, δεν υπάρχει ελπίς περί ειρήνης. (…) Πρώτιστο μέλημά μου να σώσω τον λαό μου, όχι να τον οδηγήσω στον χαμό του. Η Ρωσία είναι γείτων μας. Δεν πρόκειται να εξαφανισθεί. Μοιραζόμεθα περί τα 800 έτη κοινής ιστορίας, (…). Είμεθα, λοιπόν, καταδικασμένοι να διαπραγματευθούμε μετά του Πούτιν. Υπάρχει το αφήγημα, ότι είναι απρόβλεπτος. Τον παρατηρώ, όμως, επί δύο 10ετίες και σάς διαβεβαιώ, ότι ουδέποτε συμπεριεφέρθη παράλογα. Υπήρξε πράκτωρ της K.G.B., άρα σκακιστής. Ουδέποτε ηθέλησα να δαιμονοποιήσω τους Ρώσους. Θα ήταν μέγα στρατηγικό λάθος. Αποκαλούντες τούτους “γουρούνια” ή συμπεριφερόμενοι όπως οι ίδιοι, είναι δι’αυτούς ιδεολογικό καύσιμο. Όταν έρθει η στιγμή, θα είμαι ο πρέπων διαμεσολαβητής δια τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Το πλέον μοιραίο λάθος του Ζελένσκι ήταν η περιφρόνηση του ειρηνευτικού σχεδίου της Κωνσταντινουπόλεως. Από στρατιωτικής σκοπιάς, προέβη και σε κάκιστα στρατηγικά ολισθήματα, που πληρώνομε σήμερα. Ιδίως, εθυσίασε πολλούς άνδρες και άψυχο αμυντικό υλικό στο Μπακμούτ, ενώ θα έδει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του πέριξ της περιοχής Ζαπορίζια, κατά τις συστάσεις του στρατηγού Ζαλούζνι. Δεν είναι η στιγμή κατάλληλη δι’αντεπίθεση. Πρέπει να προστατευθούν τα στρατεύματά μας και ενισχυθούν οι θέσεις μας. (…) Δεν διατηρώ επαφή [μετά του Ζελένσκι]. Κατόπιν της πρώτης μου συνεντεύξεως σε αμερικανικό Μ.Μ.Ε., οι μυστικές του υπηρεσίες έψαξαν το σπίτι μου, οι συνεργάτες μου ετέθησαν υπό παρακολούθηση, (…). O Ζελένσκι είναι έξαλλος έναντί μου, ωστόσο, προσωπικώς, δεν έχω δεσμευθεί έναντι οιασδήποτε εκστρατείας κατά του ιδίου. Δεν έχω λογαριασμούς να ξεκαθαρίσω μαζί του. Επιτελώ απλώς τον ρόλο μου ως αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. (…). (…) Αν επιστρέψω στην Ουκρανία, υπάρχει φόβος να μην μπορέσω να εξέλθω της χώρας. Οφείλω να είμαι παρών σε όλες τις συσκέψεις και συναντήσεις μου στην αλλοδαπή και δεν μπορώ αυτήν την στιγμή να ρισκάρω την παρουσία μου σε αυτές. (…) [Κατάσκοπος των Ρώσων δεν θα μπορούσα να είμαι, αφού] μ’εχουν χαρακτηρίσει ως “τρομοκράτη”. Επολέμησα επί 2 έτη στο μέτωπο, προσελήφθην υπό των ουκρανικών μυστικών υπερεσιών˙ πως θα μπορούσα να είμαι πράκτωρ; (…). [Προβλέπω], ότι κατόπιν της άνευ εμποδίων εκλογικής του νίκης, ο Πούτιν θα πράξει παν ει δυνατόν δια να προκαλέσει ενδοιασμούς στους συμμάχους του Κιέβου προκειμένου να παράσχουν περαιτέρω συνδρομή. Από της Ανοίξεως, τα στρατεύματα τούτου θα ενισχύσουν τις θέσεις τους πέριξ των Koupiansk, Ντονέτσκ και Ζαπορίζια, προκειμένου όπως αποσπάσουν περαιτέρω εδάφη προ των εκλογών των Η.Π.Α. Δια την Ουκρανία, θα είναι μία χρονιά πολύ δύσκολη».
Την ανωτέρω προσέγγιση του Ο. Arestovych φέρεται να ενστερνίζεται και η παρά του Πενταγώνου των Η.Π.Α. Μ.Κ.Ο. R.AN.D. (Research and Development), σε τελευταία έκθεση της οποίας προτείνεται (Planning for the aftermath: Assessing options for U.S. strategy toward Russia after the Ukraine War, σελ. vi, επ.) «οι Η.Π.Α. να ενθαρρύνουν πλέον αποφασιστικά μίαν κατάπαυση πυρός [robust ceasefire], προς εξασθένιση των κινδύνων εκείνων που θα ηδύναντο όπως πυροδοτήσουν γεγονότα, που με την σειρά τους θα ήσαν σε θέση να κλιμακώσουν την υπάρχουσα κρίση, ώστε αυτή να λάβει νέες διαστάσεις. H Ουάσιγκτον θα μπορούσε επίσης να παροτρύνει το Κίεβο να λάβει τοιαύτη στρατιωτική στάση προς βελτιστοποίηση της ουκρανικής αμύνης, αντί να επικεντρώνεται στις πιθανότητες ανακαταλήψεως εδαφών υπό ρωσική κατοχή. Τοιαύτη τακτική θα δυσχεράνει και την Ρωσία να καταλάβει νέα εδάφη».
Και ο γνωστός Γάλλος κοινωνιολόγος Emmanuel Todd, ο προβλέψας προ πολλού την κατακρήμνιση του Σιδηρούντος Παραπετάσματος, σε πρόσφατο πόνημά του προαναγγέλλει πάλι (La défaite de l’Occident, εκδ. Gallimard, 2024˙ βλ. και συνέντευξη στο Le Point, 07.01.2024: PressReader.com – Digital Newspaper & Magazine Subscriptions), ότι η Δύση δεν θα χρειασθεί να χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, διότι να καταστραφεί από μόνη της, εκ της καταρρεύσεως του Προτεσταντισμού, τούτου μεθερμηνευομένου εστί εξάπλωση βαθμηδόν του μηδενισμού, απώλεια του προσανατολισμού των κοινωνιών, άρνηση τούτων περί της πραγματικότητος, δίψα αυτών δι’αυτοκαταστροφή, πάντων τούτων προμηνυόντων αύξηση των θνησιμότητος. Εξ εταίρας, η Ρωσία, παρά τις δυτικές κυρώσεις, επιδεικνύει οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, εάν, δε, η Δύση ανεζήτει συμμαχία τινά, αμφότερες θα συνέχιζαν να επικρατούν του κόσμου. Δια της παρεμποδίσεως της προσεγγίσεως μεταξύ Ευρώπης (Γερμανία) και Ρωσίας, οι Η.Π.Α. κατάφεραν να καταστρέψουν την Ευρώπη από του να σώσουν την Δύση. Τέλος, ο ρωσικός πληθυσμός αριθμεί περίπου όσον οι Ιάπωνες, η δε Ρωσία έχει έκταση 17 εκατ. τ.μ.! Πώς, λοιπόν, νοείται οι Ρώσοι να επιδιώκουν να επαυξήσουν τα εδάφη τους; Κατόπιν τούτων, η Ρωσία δε είναι η επιτιθέμενη, αλλ’η υφισταμένη επίθεση, ενώ το καθεστώς Πούτιν τελεί στην ουσία εν αμύνει έναντι ενός επιτιθεμένου και ηττημένου Ν.Α.Τ.Ο.
Κατόπιν πάντων των ανωτέρω, δεν αποτελεί έκπληξη, ότι μετά βίας το 10% των Ευρωπαίων φρονεί πως η Ουκρανία δύναται να εξέλθει νικήτρια του πολέμου (Barely 10% of Europeans believe Ukraine can still defeat Russia, finds poll).
Εν Αθήναις τη 1η Μαρτίου 2024.
Παναγιώτης Α. Ζολώτας